ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΔΕΙΞΑΝ ΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΤΟΥΣ

Δεν το βρίσκω καθόλου περιττό να πούμε δυο λόγια με την ευκαιρία ότι σα σήμερα, 12 Ιανουαρίου, πριν από 144 χρόνια γεννήθηκε ο ολυμπιονίκης του μαραθωνίου δρόμου στους Α’ ολυμπιακούς αγώνες της σύγχρονης εποχής. Ο θρυλικός Σπύρος Λούης.

Έχει ξεκαθαρίσει σήμερα ποια ήταν τα δεδομένα της μεγάλης μάχης στον Μαραθώνα, εκεί όπου οι Έλληνες, συγκεκριμένα οι Αθηναίοι, έδειξαν την κλάση τους ως πολίτες και οπλίτες.

Λέμε «μεγάλης» μάχης διότι νίκησαν οι λίγοι τους πολλούς. Ακόμα διότι πήγε περίπατο ο μύθος ότι οι Πέρσες ήταν αήττητοι. Επίσης διότι η νίκη ένωσε τους Έλληνες και ανέβασε στα ύψη το ηθικό τους.

Για τους Πέρσες ο Μαραθώνας δεν ήταν πρωτεύουσας σημασίας μάχη. Αυτοί ήθελαν να κυριαρχήσουν στο Αιγαίο και το είχαν πετύχει.

Τέλος πάντων, οι Αθηναίοι αποκρούουν τους εχθρούς στον Μαραθώνα και ο ημερόδρομος «γίνεται... Λούης» να έρθει στο Φάληρο να ενημερώσει σχετικά. Πρόλαβε να πει «Νενικήκαμεν» και έπεσε ξερός και πέθανε.

Ναι, από τον Σπύρο Λούη γεννήθηκε η λαϊκή έκφραση «Έγινε λούης...». Έγινε καπνός, δηλαδή. Έτρεξε πολύ γρήγορα, εξαφανίστηκε.

Άστοχο. Όπως όλα τα νεοελληνικά. Τι σχέση, ωρέ άσχετοι, έχει ο Σπύρος Λούης με τη γρηγοράδα, με την ταχύτητα; Ο κάθε δρομέας μεγάλων αποστάσεων. Κάθε μέρα έκανε προπόνηση ως... ταχυδρομικός υπάλληλος ο Λούης. Γι' αυτό προτιμήθηκε να λάβει μέρος στον μαραθώνιο δρόμο

Ο μαραθώνιος δεν είναι μόνον αθλητισμός, δεν είναι μόνον αγώνας, έχει και την πνευματική του, τη μεταφυσική του διάσταση. Πρακτικά, ο μαραθώνιος δεν στηρίζεται στην ταχύτητα, αλλά στην αντοχή. Και, βέβαια, στην τακτική, αλλά και στην μοιρασιά των φυσικών δυνάμεων που θα κάνει ο δρομέας στην απόσταση των 42 χιλιομέτρων.

Διαβάστε ακόμα:

Αλησμόνητο σύνθημα στον Καραϊσκάκη