ΑΠΟ ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗ ΣΕ ΚΟΚΚΑΛΗ ΚΑΙ ΜΑΡΙΝΑΚΗ

Μια ομάδα βγαίνει πρωταθλήτρια στην Β΄ εθνική. Και τι μ’ ενδιαφέρει εμένα που είμαι ένα άλλο πρωτάθλημα, η σούπερ λίγκα. Με ποια λογική έχει απαίτηση μια ομάδα από άλλο, από κατώτερο πρωτάθλημα να παίξει στο δικό μου, αν δεν διαθέτει τις προδιαγραφές που εγώ απαιτώ;

Δεν καταλάβατε. Το πρωτάθλημα είναι μπίζνες, όχι φιλανθρωπία, ούτε δημοκρατία. Τι ανοησίες είναι αυτές; Μια άλλη ομάδα στη σούπερ λίγκα την θέλω, αρκεί να έχει να μου δώσει. Όχι να μου πάρει χωρίς να προσθέτει τίποτα στην ανώτερη κατηγορία.

Το πρωτάθλημα πρέπει να αποτελεί ένα κλειστό κλαμπ. Το πρωτάθλημα, ακόμα, να είναι σε θέση να ταϊζει τις ομάδες του. Τέλος, καμμία ομάδα, και η πλουσιώτερη, και εκείνη με τον περισσότερο κόσμο, δεν είναι υπεράνω του πρωταθλήματος.

Κλειστό κλαμπ σημαίνει ότι υπάρχει face control. Η ομάδα από την Β΄ εθνική για να γίνει δεκτή π.χ. οφείλει να έχει γήπεδο, τόσο μετοχικό κεφάλαιο, αυτά τα στελέχη επιχειρήσεως σαν ΠΑΕ, τμήματα υποδομής, φυτώρια, ακαδημίες, εγκαταστάσεις. Διαφορετικά δεν σε βάζω στο μαγαζί μου.

Τι γίνεται στην Ελλάδα; Ο εκάστοτε ισχυρός του πρωταθλήματος αδιαφορεί αν στο πρωτάθλημα συμμετέχουν ομάδες προβληματικές οικονομικά, ανάπηρες αγωνιστικά, ΠΑΕ με ανύπαρκτη εμπορική δυναμική. Αρκεί, σου λέει εγώ να παίρνω το πρωτάθλημα.

Τελικά, η ευθύνη δεν πρέπει να χρεώνεται στον Βαρδινογιάννη, στον Κόκκαλη, στον Μαρινάκη, αλλά στο κράτος. Στην κυβέρνηση που ποτέ μέχρι σήμερα δεν πήρε ούτε ένα μέτρο για να δημιουργηθεί ποδοσφαιρική βιομηχανία στην Ελλάδα.

Διαβάστε ακόμα:

Υπόθεση των πέντε η μεγάλη αλήθεια