Ο ΧΙΤΛΕΡ ΖΕΙ, ΑΥΤΟΣ ΤΟΥΣ ΟΔΗΓΕΙ

Είμαι πιτσιρικάς και θέλω να γίνω τραγουδιστής. Είναι επόμενο να παρακολουθώ, να ενδιαφέρομαι, να αγαπώ κάποιους από τους μεγάλους τραγουδιστές. Κι αν μου δοθεί η ευκαιρία να φωτογραφηθώ μαζύ με κάποιον φτασμένο τραγουδιστή.

Ποιος ανώμαλος θα μου απαγορεύσει να πω καλημέρα στον τάδε ηθοποιό εγώ που θέλω να γίνω ηθοποιός; Ποιος άρρωστος θα αφρίσει από το στόμα του γιατί ζήτησα αυτόγραφο από έναν ποιητή εγώ που λατρεύω την ποίηση;

Εξωφρενικό αυτό που έγινε στην Ξάνθη. Δυο νεαροί ποδοσφαιριστές από τις ακαδημίες της Σκόντα, φωτογραφήθηκαν με τον Κροάτη Ντάνιελ Πράνιτς, στο πρόσωπο του οποίου έβλεπαν έναν καταξιωμένο ποδοσφαιριστή, όχι ποια φανέλλα φοράει σήμερα, σε ποια ομάδα έπαιζε χθες και ποιας εθνικότητας είναι.

Ο οπαδισμός, η σύφιλη του οπαδισμού δεν ακουμπά την αγνότητα, την αγάπη κάποιου με το ποδόσφαιρο, το θέατρο, τη μουσική, με οτιδήποτε. Ποια ήταν η συνέχεια του «εγκλήματος» των δυο πιτσιρικάδων να φωτογραφηθούν με ποδοσφαιριστή «άλλης» ομάδας; Ένας σύνδεσμος «φιλάθλων» να απαιτήσει από την ΠΑΕ να απομακρύνει τους δυο παίκτες από τις ακαδημίες. Ο Χίτλερ ζει, αυτός τους οδηγεί με τον Στάλιν μαζύ.

Διαβάστε ακόμα:

Ο Χίτλερ πέθανε, ο χιτλερισμός ζει