ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΑΚΟΜΑ Η ΚΟΥΡΑΜΑΝΑ ΙΜΠΑΓΑΣΑ

Λίγοι άνθρωποι δεν συμβιβάζονται με την ιδέα του θανάτου όταν πλέον φθάσουν στη προχωρημένη ηλικία. Πέρασες τα 80, τα 85, έχεις αρχίσει να προετοιμάζεσαι. Κανονικά, βέβαια, όλοι μας και από τα νεανικά μας χρόνια οφείλουμε να δεχθούμε το πιο ακλόνητο στάνταρ, ότι θα πεθάνουμε. Η κουβέντα είναι για τον Ιμπαγάσα.

Λέμε κάποια πραγματάκια στα πεταχτά, όμως θαρρώ όχι και επιφανειακά. Με την ευκαιρία να προσθέσω ότι οι αρχαίες θρησκείες, κάποιες απ' αυτές, είχαν για κύριο μέλημα την πνευματική προετοιμασία του ατόμου, ιδιαίτερα του ιερέα για την έλευση του μοιραίου.

Αλλαγή πλάνου. Ο επαγγελματίας, ποδοσφαιριστής, τραγουδιστής, πολιτικός, οτιδήποτε, άσχετο αυτό, δύσκολα συμφιλιώνεται με το τέλος τους. Ότι έρχεται, ότι ήρθε η συμπλήρωση του κύκλου του.

Ο Ιμπαγάσα, βέβαια, δεν είναι Πάμπλο Γκαρσία που θέλει όχι απλά να είναι εν ενεργεία, αλλά να παίζει σε κάθε ματς, να ξεκινάει το παιχνίδι κι αυτός να είναι μέσα στους ένδεκα. Ο συμπαθής παίκτης του Ολυμπιακού βολεύεται και στον πάγκο. Εδώ και δύο χρόνια καταλαβαίνει πως δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο ενενηντάλεπτό.

Θέλει, όμως, ένα χρόνο ακόμα τη φανέλλα του Ολυμπιακού ο Ιμπαγάσα. Αυτό το πάθος να συνεχίσει, αυτή η δίψα να παίξει, την είδαμε στο παιχνίδι με τον Πλατανιά. Δεν τελείωσα ακόμα, σου λέει. Έχει κι άλλες μπουκιές η κουραμάνα μου.

Διαβάστε ακόμα:

Η προσοχή στην Μίτσελ bank