Η ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΣΟΤΣΙ

Δεν ήταν μόνο επίδειξη δύναμης, ήταν και αβίαστη επίδειξη κουλτούρας. Πρώτη φορά είδα τελετή λήξης Ολυμπιακών Αγώνων, έστω κι αν πρόκειται για τους χειμερινούς, να είναι καλύτερη από εκείνη της έναρξης.

Συνέβη στο Σότσι, εκεί που για 15 ημέρες κάποιοι άνθρωποι πάλευαν για την πρωτιά σε σπορ εξωτικά για εμάς τους Μεσόγειους, τους θαλασσινούς. Επιβάτες σε γελοία αμαξίδια, κυρίες και κύριοι που σκούπιζαν τον πάγο, μαντραχαλάδες και αντρογυναίκες με μπαστούνια να κυνηγούν ένα πούλι από τάβλι μεγαλυτέρων διαστάσεων από αυτό που συνήθως κοπανάμε με μανία όταν πιάνουμε την παραμαμά.

Όλα αυτά τα αφήνω στην άκρη, όπως και την πρεμούρα της Δημόσιας Τηλεόρασης  να μας δείχνει από το πρωί μέχρι το βράδυ αυτά τα ξενέρωτα, παγωμένα και ξένα πράγματα, ενώ το ταμείον είναι μείον για τα δικαιώματα της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου. Μη ξεφύγουμε,όμως.

Η Ρωσία έχει κουλτούρα. Εβγαλε φόρα παρτίδα τα ασύλληπτα μπαλέτα της, μουσικά έπαιξε με Ραχμάνινοφ, Τσαϊκόφσκι, αράδιασε Τολστόι, Ντοστογιέφσκι κι άλλους αρχιγραφιάδες και έκλεισε με μια μαγική άρια, σε ένα παραμυθένιο σκηνικό με ιπτάμενο πλοίο και μια θάλασσα από καλλίφωνα πιτσιρίκια.

Μερικές φορές απλώς χάνεσαι και απολαμβάνεις τη στιγμή της απογείωσης σου.Για να σου συμβεί χρειάζεται να  μπορείς να εκτιμήσεις αυτό που είναι μεγαλύτερο από σένα και φτιάχνεται για σένα.

Μια που μιλάμε για μεγέθη μη το λησμονήσω. Ο τεράστιος Μίσα έσβησε τη φλόγα και άφησε ένα δάκρυ να του ξεφύγει, όπως είχε συμβεί με τον μικρό και μυθικό Μίσα από τους Ολυμπιακούς της Μόσχας , του οποίου η εικόνα αναβίωσε στους φωτεινούς πίνακες του παγοσταδίου στο Σότσι.

Θα πρέπει να παραδεχθούμε το χρήμα είναι η βάση για μια τόσο δαπανηρή παράσταση, όμως η κουλτούρα είναι το εργαλείο για την επιτυχία. Οι Ρώσοι διέθεταν και τα δύο. Ετσι για να μας μείνει και κάτι από αυτό το έξω από εδώ μέγα αθλητικό τουρνουά.

Διαβάστε ακόμα:

Καθαρή η άρση βαρών, αντοπάριστη η δικαιοσύνη