ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΤΕΒΑΖΕΙΣ ΤΑ ΡΟΛΑ

Όταν υπάρχουν λεφτά χώνεις την κουτάλα στο καζάνι και αρχίζεις να μοιράζεις μερίδες. Και στα τυφλά, δεν τρέχει τίποτα, διότι υπάρχει σούπα άφθονη για όλους.

Όταν, όμως, δεν υπάρχουν λεφτά αφήνεις στην άκρη την κουτάλα και παίρνεις τη μάχαιρα. Ποια μάχαιρα; Το τσεκούρι πιάνεις στο χέρι και του δίνεις να καταλάβει.

Λουκέτο θα βάλουνε λένε κάποιες αθλητικές ομοσπονδίες διότι θα τους κόψουν ακόμα ένα 50% από τις κρατικές επιχορηγήσεις. Χαράτσι στο χαράτσι ώ χαράτσι. Kαι αφού έφθασαν να παίρνουν ψίχουλα οι ομοσπονδίες, έρχεται από επάνω η τελειωτική.

Τι λες; Δεν μπορείς να πεις τίποτα όταν σου λέει το κράτος Δεν έχω μαντήλι να κλάψω. Πώς δεν έχεις! Έχεις, αυτά που έχεις. Και έχεις, λοιπόν, αυτά που έχεις, όσα έχεις, και δεν κάνεις καλά τα κουμάντα σου.

Όταν δίνεις 400 χιλιάρικα για καφέδες κεράσματα στους βουλευτές, έχεις λεφτά. Γύρευε πόσα άλλα τέτοια τετρακοσάρια ξοδεύονται τζάμπα. Στα μουλωχτά.

Τέλος πάντων. Αν δεν έχεις λεφτά το κλείνεις το μαγαζί. Αυτό είναι το σωστό. Λες Δεν έχω, άρα δεν πληρώνω κρατικό αθλητισμό, δηλαδή αθλητισμό με κρατική οικονομική ενίσχυση. Αυτό είναι το επιβαλλόμενο.

Αφού δεν έχεις λεφτά κλείνεις το μαγαζί παιδεία. Το μαγαζί υγεία. Το μαγαζί αστυνομία. Δεν κοροϊδεύεις, δηλαδή. Να λες ότι έχεις π.χ. κρατική παιδεία και όλοι να κοροϊδεύουν. Μαθητές και καθηγητές. Γονείς και πολιτικοί.

Και αφού σιγά-σιγά τα κλείνεις ένα ένα όλα τα υπό κρατική φροντίδα μαγαζιά, στο τέλος κατεβάζεις τα ρολά και στο κράτος. Να τελειώνει το παραμύθι.

Διαβάστε ακόμα:

Τζαμπατζήδες και στις πορτοκαλάδες