ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΜΕ ΠΟΔΗΛΑΤΟ

Ορισμός ή, κλήρωση. Ρωτάω ευθέως, που λένε και οι μαϊντανοί στα κανάλια, τι είναι το καλύτερο. Να ορίζονται οι διαιτητές στα παιχνίδια ή, να κληρώνονται. Έγινε το 2-1 στο Λεβαδειακός – Παναιτωλικός, όπως έγινε, και έξι άλλες ΠΑΕ βγήκαν στην αγορά και ξεφώνησαν το κοράκι.

Ορίζω διαιτητή σημαίνει ότι επιλέγω τον πλέον κατάλληλο σφυρικτράκια για ένα άλφα συγκεκριμένο παιχνίδι. Ότι αυτός κάνει, ότι ένας άλλος πιθανότατα να έχει πρόβλημα. Άλλο αυτό κι άλλο ό,τι βγάλει η σακούλα.

Εγώ είμαι υπέρ του ορισμού. Όταν, όμως, παίζει η καχυποψία, ακόμα και η αδικαιολόγητη, τότε επιστρέφω στην κλήρωση. Για να κλείσω στόματα.

Στο παιχνιδάκι της περασμένης αγωνιστικής ο Λεβαδειακός χάνει 1-0 και στο 91 από ανύπαρκτο φάουλ έρχεται η ισοφάριση 1-1. Και στο 94 με απίθανο πέναλτυ ο Κομποτής παίρνει το τρίποντο. Διαιτητής ένα παλληκάρι από την... Χαλκίδα.

Από την Χαλκίδα, ρε; Είχε τόση ξεχωριστή... ιδιαιτερότητα το ματς και δεν βρέθηκε κάποιος από Βόρεια Ελλάδα, από ένα νησί και προτιμήθηκε για το παιχνίδι στη Λιβαδειά ένα γειτονάκι από την Χαλκίδα; Είναι τόσο κοντά οι δυο πόλεις που ο διαιτητής θα μπορούσε να πάει στο γήπεδο με ποδήλατο.

Διαβάστε ακόμα:

Βελλής, Μαρινάκης και δυσφήμιση του ποδοσφαίρου