ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΟΣΟ ΤΟΥΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ

Ο προπονητής του ποδοσφαίρου είναι ψιλοαπατεώνας. Μιλάω γενικώς και αορίστως. Γι’ αυτό, άλλωστε, δεν έχω σε εκτίμηση τη δουλειά τους. Εννοώ ότι δεν δίνω σ’ αυτούς όλη την επιτυχία που γνωρίζει μια ομάδα. Ούτε καν στο βαθμό που η πιάτσα θεωρεί ότι ο προπονητής δικαιούται αυτό ή, το άλλο μερτικό.

Ύστερα είναι και το άλλο. Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει η απόλυτη κριτική. Έπαιξε ο Ολυμπιακός στο Μάντσεστερ. Δεν μπορείς να κρίνεις τον Ολυμπιακό σαν Ολυμπιακό. Επειδή δεν έπαιξε μόνος του. Θα τον εκτιμήσεις σε σχέση με το παιχνίδι του αντιπάλου.

Άρα; Μπορείς να πεις ότι ο Ολυμπιακός πήγε καλά, όπως και κακά. Και έτσι ή, αλλοιώς η ανάλυσή σου να πατάει σε λογική, σε επιχειρηματολογία. Το ίδιο και αν μετρήσεις την Μάντσεστερ.

Δεν ήταν καλύτερη η αγγλική ομάδα σε σύγκριση με τις τελευταίες εμφανίσεις της. Τι, όμως, να πει ο αγγλικός τύπος και ο προπονητής της για μια τελειωμένη πράγματι ομάδα όταν κάνει την μεγάλη ανατροπή του 0-2; Θα μας πουν ότι τα κατάφερε. Και θα σταθούν στον τερματοφύλακα Ντε Χέα, στο χατ-τρικ του Φαν Πέρσι, στον αγέραστο Γκιγκς. Στα θετικά.

Είπα ότι οι προπονητές είναι ψιλοαπατεώνες. Το σωστό είναι ότι πως πρόκειται για απατεώνες, όσο τους παίρνει. Επειδή η φύση του παιχνιδιού τούς επιτρέπει να τα λένε όπως θέλουν.

Θα σταθώ σε μια ατάκα του Μίτσελ, που βγάζει πολύ αλήθεια. Όπως υπάρχουν άλλες ατάκες που κουβαλάνε χοντρό ψέμα, απαράδεκτες δικαιολογίες. Τι είπε ο Ισπανός μετά τη συντριβή 3-0; «Ήταν ένα ακόμα θετικό βήμα στην Ευρώπη, αν και δεν μπορούμε να μιλάμε για θετικά μετά τον αποκλεισμό».

Συμφωνώ 101%. Έτσι το βλέπω. Και, μάλιστα, το ’γραψα από την πρώτη στιγμή. Αν δεν είναι θετικό βήμα η απόδοση του Ολυμπιακού, όχι η ήττα 3-0, σίγουρα είναι ένα ματς που προσφέρεται για μάθημα στον πρωταθλητή.

Διαβάστε ακόμα:

Μέλος της τρόικας το κοράκι