ΗΛΕΚΤΡΟΣΟΚ ΠΟΥ ΑΝΑΣΤΑΙΝΕΙ ΠΕΘΑΜΕΝΟΥΣ

Έχουμε κάψει τσιπάκι στον εγκέφαλο. Στο λέω για να το ξέρεις. Οι ασφάλειες έχουν πέσει, δεν πάμε στον πίνακα να τις σηκώσουμε και λειτουργούμε με το φωτάκι του χωλ. Δεν εξηγείται αλλοιώς.

Γίνεται αυτό το διαπλανητικό παιχνίδι της Ρεάλ με την Μπαρτσελώνα, να σου φεύγει το κεφάλι, κι εμείς οι καψεροί, οι μίζεροι, ασχολούμαστε με τα πέναλτυ, τα οφσάιντ και τον διαιτητή. Μιλάμε για μη αναστρέψιμη κατάσταση.

Εκείνον τον δαίμονα τον Ντι Μαρία, το μεγαλύτερο φορ περιοχής ονόματι Μπενζεμά, τον Αϊνστάιν της μπάλλας Μέσι, τον ζογκλέρ Ινιέστα, τους πήρε το μάτι μας;

Κάποτε περιμέναμε σαν Μεγάλη Λαμπρή τον Μάιο. Τον μήνα με τους τελικούς των κυπέλλων Ευρώπης. Ηταν μια ιεροτελεστία κι ας έπαιζε στο ένα παιχνίδι η Ντιναμό Τυφλίδας και στο άλλο η Μάλμε. Μαζευόμασταν και ξεχαρμανιάζαμε.

Τώρα με την τηλεοπτική υπερπροσφορά ξεψαχνίζουμε τις γκέλες για να αναπτύξουμε σενάρια με δολοφόνους, κλέφτες, απατεώνες, ηθικούς αυτουργούς και λερωμένους πρωταγωνιστές. Σου τραβάνε μια γραμμή στην οθόνη και σου λένε ότι η τρίχα του Νεϋμάρ, που ξέφυγε από την μπριγιαντίνη, ήταν οφσάιντ.

Το Ρέαλ - Μπαρτσελώνα 3-4 ήταν ένας αγώνας που υπό κανονικές συνθήκες προκαλεί ηλεκτροσόκ ικανό να αναστήσει πεθαμένο. Ξυπνάει το πρωτογενές αγνό ενδιαφέρον για το άθλημα που κάποτε αγαπούσαμε για τους σωστούς λόγους και εξακολουθούμε να νομίζουμε πως αγαπάμε, για τους εντελώς λάθος λόγους, όμως. Οποίος δεν ανένηψε βλέποντας αυτό το ματς, λυπάμαι, δεν έχει σωτηρία.

Διαβάστε ακόμα:

Καραγκιόζης τηλεκριτικός, η παράλειψη του Σπαθάρη