ΓΙΑΤΙ Ο ΝΤΑΙΦΑΣ ΠΟΥΛΗΣΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΚΩΤΑ

Με την ευκαιρία των δύο χρόνων από το θάνατο του Σταύρου Νταϊφά, σα σήμερα 24 Μαρτίου, να πούμε μια-δυο κουβέντες ακόμα, που άλλη φορά ίσως κριθούν παράταιρες.Ο πρώτος πρόεδρος του Ολυμπιακού από τότε που έγινε ΠΑΕ δεν έκανε μεταγραφές μπούγιο. Πολλές μαζύ. Ποτέ. Ψώνιζε ό,τι καλό υπήρχε στην αγορά, έναν, δύο παίκτες κάθε φορά.

Δεν τα κατάφερε με τον Βασίλη Χατζηπαναγή. Έναν αρτίστα που τον ήθελαν και ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ. Ο μακαρίτης, όμως, ο Πέτρος Θεοδωρίδης “φοβότανε” τις αντιδράσεις του κόσμου και δεν άφησε να φύγει από την Ηρακλή ο “Ρώσος”.

Το πιο σημαντικό. Νταϊφάς και Βαρδινογιάννης, αφεντικά στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, ποτέ δεν αντιμετώπισαν το ποδόσφαιρο σαν επιχείρηση. Δυστυχώς. Δυστυχέστατα. Υποτίθεται ότι το ποδόσφαιρο το 1979 γύρισε σελίδα, από “αμειβόμενο” έγινε επαγγελματικό, πιο σωστό είναι να το λέμε “επιχειρηματικό”, αλλά Βαρδινογιάννης και Νταϊφάς κατέληξαν να ενεργούν σαν πρόεδροι δύο ερασιτεχνικών ομάδων. Ακόμα και σαν ΠΑΕ, δηλαδή επί Νταϊφά, ο Ολυμπιακός, η πλέον δημοφιλής ομάδα στην Ελλάδα, είχε μόνον 3-4 υπαλλήλους διοικητικούς, και την κυρία Λόλα Νταϊφά υπεύθυνη τύπου, δημοσίων σχέσεων.

Όσο για το στόρυ με τον Κοσκωτά δεν έχουν καμμία σχέση αυτά που γράφτηκαν. Ότι η κυβέρνηση “πίεσε” τον Νταϊφά να δώσει την ομάδα στον τραπεζίτη που τον κυνηγούσε όλη η Ελλάδα με μπροστάρηδες τους εκδότες. Ο Νταϊφάς είχε οικονομικά στριμώγματα με τη ναυτιλία. Αυτός ήταν ο λόγος που παραχώρησε το πακέτο μετοχών στον Κοσκωτά, έναν απατεώνα αλλά και “θύμα” του Ανδρέα Παπανδρέου.

Διαβάστε ακόμα:

Πώς έδιωξε δυο παικταραδες ο Νταϊφάς