ΟΤΑΝ Η ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΜΑΛΗ

Παγκόσμιο αστέρι μέχρι χθες, σήμερα να τον λυπάσαι. Λατρεμένος, δοξασμένος, στους επτά ουρανούς ευλογημένος, μιλάμε για τον πεντάκις χρυσό ολυμπιονίκη της κολύμβησης Ίαν Θορπ, να έχει σήμερα μια ζωή, αν πράγματι την έχει, κι εσύ ο τίποτας στην απεραντοσύνη του πλανήτη να μην ήθελες ποτέ να είσαι στη θέση του.

Η ζωή. Ο άνθρωπος να λες καλύτερα. Πάει υψηλά, υψηλώτερα δεν γίνεται, τόσο υψηλά που ούτε ο ίδιος το έλπιζε, και στην επιστροφή, στην κατηφόρα μαζύ με τα μετάλλια, τις διακρίσεις, τη δημοσιότητα, κουβαλάει κι ένα αλλόκοτο κουσούρι. Την κατάθλιψη. Την άρνηση ζωής, δηλαδή. Την απραξία της ύπαρξης.

Αυτό θα πει κατάθλιψη. Το αντίθετο της χαράς της ζωής. Είναι ο σκοτεινός κόσμος που σε βυθίζει έξω από το Είναι σου.

Το βιβλίο τραγικών συμβάντων πλουτίζουν οι περιπτώσεις ανθρώπων που τους προσγείωσε ανώμαλα το τέλος του προσωπικού τους μύθου. Πώς να το αντέξουν; Τα χαμηλά χωρίς επιστροφή στα υψηλά. Από το φως στο αιώνιο σκοτάδι.

Είχε το πρόβλημα στον ώμο ο Ίαν Θορπ, εθίστηκε, μάλλον βολεύτηκε, με τα σκληρά φάρμακα, για να αντιμετωπίσει τους πόνους. Το πορτάκι είχε ανοίξει για να γλυστρήσει στο τούνελ.

Διαβάστε ακόμα:

Το ιλουστρασιόν πακέτο του Σισαί