ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΟ ΜΑΤΣ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΧΑΣΕΙ!

Με δάκρυα στα μάτια οι οπαδοί του θρυλικού πάλαι ποτέ “Φονέα των Γιγάντων” Φωστήρα διαμαρτύρονται στους ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού, καθώς αυτοί αποχωρούν προς τα αποδυτήρια. “Δεν ντρέπεστε, ρε..., την ρίξατε την ομαδούλα..., πώς θα κοιμηθείτε το βράδυ, ρε...”.

Το παιχνίδι έχει τελειώσει, ο Φωστήρας του Ρέλλη και του Συνανίδη, του Μπάρτζη και του Ρεμούνδου, του Νάτση και του Κατάνια, έχασε 3-2 και υποβιβάστηκε. Ήταν η τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος, πριν από 35 χρόνια.

Όσο φαρμακωμένοι ήταν οι παίκτες του Φωστήρα για την ήττα τους, τόσο στενaχωρημένοι ήταν για τη νίκη τους οι παίκτες του Παναθηναϊκού, που μετά τη λήξη έσερναν τα ποδοσφαιρικά τους παπούτσια σα να ήταν καταλασπωμένες αρβύλες στρατιωτικές, κι είχαν τα κεφάλια τους βαρειά και κατεβασμένα.

Μονάχα ο Τότης Φυλακούρης βρήκε τη ψυχή να στραφεί στην εξέδρα, στους άξιους για λύπηση τοπικούς οπαδούς: Ρε παιδιά, τη φανέλλα του Παναθηναϊκού φοράμε, δεν γίνεται να χαριστούμε σε ομάδα...”.

Το παραμύθι. Οι παίκτες του Παναθηναϊκού δεν ήθελαν να κερδίσουν. Ήθελαν να σωθεί ο Φωστήρας. Ό, τι μπορούσαν έκαναν οι παίκτες του Παναθηναϊκού, όχι για να χάσουν οι ίδιοι, αλλά για να κερδίσουν οι γηπεδούχοι.

Συμβαίνουν κι αυτά. Ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι να διεξαχθεί τόσο φιλικά, τόσο συναδελφικά και παρά την απροθυμία για αποτέλεσμα της μιας πλευράς, του Παναθηναϊκού, τελικά να χάσει η ανίκανη και αγχωμένη για τη νίκη γηπεδούχος.

Θυμήθηκα το ματς Φωστήρα-ΠΑΟ 2-3 εν όψει του αγώνα Ξάνθης-ΠΑΟ, με αφορμή τη βαρυσήμαντη δήλωση του Βασίλη Κωνσταντίνου: “Ο Παναθηναϊκός δεν χαρίζεται ποτέ σε καμμία ομάδα”.

Τι σημαίνει αυτό; Τίποτα δεν σημαίνει. Ούτε ότι ο Παναθηναϊκός θα κάνει τουριστική εμφάνιση στα Πηγάδια, ούτε ότι θα παίξει για τρίτη ομάδα. Μια δήλωση έκανε ο Μπίλυ. Οι δηλώσεις, ό, τι κι αν λένε οι δηλώσεις, δεν έχουν καμμία σημασία.

Διαβάστε ακόμα:

«Παίκτες πουλημένοι ο ΠΑΟ δεν πεθαίνει»