ΠΩΣ ΓΥΡΙΖΕΙ ΤΟ ΧΑΡΤΙ

Ετσι είναι, κύριε. Πώς έλεγε μια παλιά ρεκλάμα του ΟΠΑΠ. Απ' τη μια στιγμή στην άλλη, γκολ και έκπληξη μεγάλη. Αυτή είναι η μπάλλα. Μέσα σε έξι ημέρες γύρισε εντελώς το χαρτί.

Την προηγούμενη Τετάρτη ο Μουρίνιο ήταν σα Μεγάλη Παρασκευή μετά την ήττα της Τσέλσυ με 3-1 από την Παρί. Είχε λίγα 24ωρα για να αλλάξει την ψυχολογία. Είναι μανούλα σ' αυτά. Τα έλεγε στους παίκτες, σκάει τη δήλωση και μπροστά στις κάμερες. «Οποιος δεν πιστεύει στην πρόκριση από τους παίκτες και τους φιλάθλους να κάτσει στο σπίτι του και να δει το Ντόρτμουντ - Ρεάλ». Τι είπε ο Πορτογάλος δηλαδή; Ούτε από την τιβί δεν θέλω να δουν Τσέλσυ οι «άπιστοι».

Τους καθαρίσανε τους Παριζιάνους στεγνά. Με τρέξιμο, με πίεση, με πάθος. Δεν ήταν εύκολο. Η Παρί είναι γερή ομάδα, δεν είναι η περσινή που τα περίμενε όλα από τον Ιμπραήμοβιτς. Στα τελειώματα παρά λίγο να σκοράρει και να ανατρέψει την ανατροπή.

Αμ, το άλλο. Η Ρεάλ όταν περνάει τα γερμανικά σύνορα είναι λες και μπαίνει σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Κάθεται στη γωνιά της και περιμένει στωικά τη φάλαγγα. Αυτή η μισή της μισής Ντόρτμουντ ήταν άτυχη που δεν ισοφάρισε το 3-0 του πρώτου αγώνα κι έμεινε στο 2-0. Το πρώτο «μισή» πάει στις απουσίες που είχε και το δεύτερο «μισή» στην ποιοτική σχέση με την περσινή ομάδα της.

Σημασία έχει ότι φχαριστηθήκαμε μπάλλα. Είχε θέαμα και αγωνία η χθεσινή βραδιά. Δεν ήξερες που θα κάτσει η μπίλια. Για να δούμε και τα αποψινά, πριν φτάσουμε στο υπερθέαμα της τελευταίας αγωνιστικής του ελληνικού πρωταθλήματος.

Διαβάστε ακόμα:

Οι λαθρομετανάστε της Μπαρτσελώνα