ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΠΑΡΤΣΕΛΩΝΑ Η ΜΠΑΓΕΡΝ

Βλέπω πρόβλημα στην Μπάγερν Μονάχου, με προπονητή τον Καταλανό Γκουαρδιόλα. Είναι ολοφάνερο ότι το παλληκάρι θέλει να “μπαρτσελωνίζει” η πρωταθλήτρια Ευρώπης. Δύσκολο αυτό. Για να μην πω απίθανο.

Ο Γκουαρδιόλα είναι σπουδαίος. Προχωρημένος. Καμμία σχέση με τους προπονηταράδες στις δεκαετίες '60, '70 και '80. Δεν είναι, όμως, μόνο τεχνοκράτης, αλλά και καλλιτέχνης. Τι θέλω να πω και το εννοώ πέρα για πέρα ό, τι λέω.

Η επιτυχία για τον Γκουαρδιόλα είναι η Μπάγερν να παίζει όπως αυτός θέλει. Δεν του φθάνει, δηλαδή, να ξαναπάρει το πρωτάθλημα και το τσάμπιονς ληγκ χωρίς η Μπάγερν να εμβολιαστεί με το αλανιάρικο ποδόσφαιρο της Μπαρτσελώνα.

Η Μπαρτσελώνα της τελευταίας δεκαετίας είναι η ομάδα του φυσικού ποδοσφαίρου, του αρτίστικου ποδοσφαίρου. Έχει ξεπεράσει και την Βραζιλία στην προσφορά μπάλλας, στην ικανότητα να δημιουργεί χώρους και στις πιο κλειστές αντίπαλες άμυνες.

Τι πάει να κάνει ο Γκουαρδιόλα στην Μπάγερν; Το απίθανο. Να αγνοήσει την καταγωγή της βαυαρικής ομάδας. Γίνεται αυτό; Ναι, αλλά χρειάζεται παίκτες ρόλων κι όχι μονάχα τρεις-τέσσερις.

Ο Ρομπαίν, με ατομικές ενέργειες. Κλεμένες τακτικές. Εμφυτευμένες στην Μπάγερν. Καμμία σχέση με την Μπαρτσελώνα, όπου δεν παίζει με “σύστημα” παραγγελιάς, αλλά με “τακτικές” που λες γεννιούνται μέσα από την ομάδα.

Διαβάστε ακόμα:

Υπερπαραγωγή για δέκα όσκαρ