ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ
Νοιώθω προδομένος από τις τρεις ομάδες των ημιτελικών του τσάμπιονς ληγκ. Ατλέτικο Μαδρίτης, Τσέλσυ και Ρεάλ μ' εξαπάτησαν. Με προσκάλεσαν να παρακολουθήσω την αναμέτρησή τους κι αυτές οι τρεις ομάδες βγήκαν στο γήπεδο για να παίξουν κάτι άλλο, όχι ποδόσφαιρο.
Δεν υπήρχε ποδοσφαιρική δράση στο 0-0 της Αθλέτικο με την Τσέλσυ. Η αγωνία των δύο ομάδων ήταν να μην παίξουν, να μην παράξουν επιθέσεις οργανωμένες, φάσεις για γκολ. Με κύρια ένοχη την αγγλική ομάδα, η οποία κατάφερε να πάρει αυτό που ήθελε. Εγώ τι πήρα, όμως; Από τα τρία το μακρύτερο.
Την επομένη Ρεάλ-Μπάγερν. Το έβλεπα και τσιμπιόμουν. Κοτζάμ βασίλισσα χωρίς ίχνος ντροπής απέναντι στους υπηκόους της και παντελή έλλειψη σεβασμού στο παγκόσμιο κοινό είχε παραδώσει μπάλλα και γήπεδο στην Μπάγερν. Το αίσχος.
Ολόκληρα πεντάλεπτα η Ρεάλ στην έδρα της(!) να αποτραβιέται στα καρέ της, να αρνείται να διεκδικήσει το αποτέλεσμα με τρόπο αθλητικό και ιπποτικό. Και η γενναία Μπάγερν να προσπαθεί να φθάσει στο γκολ απέναντι σε μια κατρουλού Ρεάλ που σκόπιμα έστηνε τριπλή ζώνη άμυνας.
Κι άκουσα να λένε ότι δίκαια κέρδισε η Ρεάλ. Ότι άξιζε τη νίκη η ισπανική ομάδα, η οποία έκανε ευκαιρίες, ενώ η Μπάγερν δεν μπορούσε να διασπάσει την αντίπαλη άμυνα.
Τι λέτε, ρε; Δεν υπάρχει δίκηο στο ποδόσφαιρο. Τι μαλακίες είναι αυτές! Παίζεται το ποδόσφαιρο για να δούμε μπάλλα, όχι για να αποδοθεί το δίκαιο του εργάτη. Αμάν, πια!
Στη φύση του το ποδόσφαιρο είναι άδικο. Και αναξιοκρατικό. Νικητής μπορεί να αναδειχθεί και ο αδύναμος. Να χάσει ο ισχυρώτερος. Στα παπάρια μας. Δεν θα κολλήσουμε εκεί.
Αύριο γίνεται ο τελικός κυπέλλου. Θέλω να απολαύσω ποδόσφαιρο συναρπαστικό στο παιχνίδι Παναθηναϊκού-ΠΑΟΚ. Να με ικανοποιήσει το θέαμα, όχι να κερδίσει ο καλύτερος. Όχι το αποτέλεσμα να είναι δίκαιο. Μου είναι αδιάφορο αυτό.
Η δικαιοσύνη ας λειτουργεί στην κοινωνία, σ' όλους τους τομείς της. Κι αν δεν συμβαίνει αυτό υπάρχουν υπεύθυνοι. Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει ένοχος αν το αποτέλεσμα σ' ένα κρίσιμο ματς είναι άδικο.
Διαβάστε ακόμα: