ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΟΝ ΚΑΣΙΟΥΣ ΚΛΑΙΗ, ΕΙΜΑΙ Ο ΜΩΧΑΜΕΝΤ ΑΛΗ

Μποξέρ τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής στα βαρέα βάρη. Δεν χρειάζεται φαντασία για να αντιληφθεί κανείς ποιό σενάριο τον περίμενε. Και ότι μόνο αυτός δεν θα το υπόγραφε. Η ζωή, τα οργανωμένα συμφέροντα φρόντισαν για πάρτη του. Τυλιγμένος στην αστερόσκονη. Δολάρια και φήμη, σε τέτοια μεγέθη που η ήττα είναι νομοτελειακή.
Άνισος αγώνας, μέχρι τα όρια της προσωπικής συντριβής. Επειδή ο Κάσιος Μάρκελος Κλαίη, που πέθανε στις 3 Μαρτίου 2016 δεν ήταν το βασιλόπουλο που από κούνια αρχίζει να εκπαιδεύεται στο πως να συμπεριφέρεται ως αυριανός εξουσιαστής.

Ο μετέπειτα Μωχάμετ Άλη ανήκει στην κατηγορία προσώπων των οποίων το πέρασμά τους από τη γη “κάτι” έχει να μας πει. Πέραν απ' αυτό. Σ' αυτά τα άτομα βλέπεις το μέτρο το ανθρώπινο. Μέχρι τι μπορεί να κάνει ένας επιστήμων, ένας καλλιτέχνης, ένας πολιτικός, ένας λογοτέχνης. Ένας πρωταθλητής, πολύ περισσότερο, μάλιστα σε εποχή όπου ακόμα δεν έχει πάει περίπατο το στοιχείο το ηρωικό, το επικό στον κόσμο του αθλητισμού.

Το 1960 στους ολυμπιακούς αγώνες της Ρώμης έλαμψε το άστρο του 18χρονου Κάσιους Μάρκελου Κλαίη που γεννήθηκε 17 Ιανουαρίου, σα σήμερα το 1942. Ολυμπιονίκης πυγμάχος στα βαρέα βάρη. Όπως όλοι οι μαύροι, συνήθως από σακατεμένες οικογένειες, έτσι κι αυτός, στερούνταν από τη συγκρότηση για να διαχειριστεί τον εαυτό του στο ύψος στο οποίο βρέθηκε. Ήταν επόμενο να βιώσει μια περιπετειώδη, πιο σωστά ταραχώδη, προσωπική ζωή.

Και παράλληλα τον βάρεσε άλλη “τρέλα”. Ασπάστηκε τον μουσουλμανισμό. Δεν ξέρω κανέναν Κάσιους Κλαίη, είπε, είμαι ο Μωχάμετ Άλη. Στις 28 Απριλίου το 1967 τρώει μια φυλάκα 5 χρόνων, του αφαιρούν τον παγκόσμιο τίτλο και του απαγορεύουν να πυγμαχεί, διότι αρνήθηκε να πάει φαντάρος στο Βιετνάμ.

Με τα χρόνια όλα ξεχάστηκαν. Ο θρύλος του αμερικανικού μποξ έγινε αγαπημένο παιδί του κατεστημένου. Τον αποδέχθηκαν, όπως κι αυτός αποδέχθηκε το καθεστώς της πλανηταρχίας. Κι αυτοί ζήσανε καλά κι εμείς χειρώτερα.

Κάνε το σταυρό σου, που δεν είσαι όπως ήταν τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Μωχάμεντ Αλή. Περισσότερο άσχημα απ' όταν τον βρήκε η αρρώστια το 1980. Ήταν ένας ζωντανός που κάλπαζε προς το θάνατο... Στην πραγματικότητα είχε ''πεθάνει'', «θάνατος» λεγόταν η ζωή του, η παραμονή του ακόμα στη γη.

Ο μεγαλύτερος πυγμάχος όλων των εποχών. Ο ολυμπιονίκης της Ρώμης το 1960, στα 18 του χρόνια, στην κατηγορία βαρέων βαρών. Ο παίδαρος. Άντρακλας. Ο θρύλος. Όταν, όμως, ήρθε αντίκρυ στη νόσο πάρκινσον κατάλαβε ότι υπάρχουν και αντίπαλοι που δεν μπορείς για πάντα να τους φέρεις βόλτα. Έφυγε στις 2 Ιουνίου 2016.

«Κάνε το σταυρό σου...», αυτή είναι η κουβέντα μου. Η περίπτωση του άλλοτε Κάσιους Κλαίη και μετά όταν ασπάστηκε τον ισλαμισμό Μωχάμεντ Άλη μας λέει «Χαρείτε την υγεία σας...».

Να, όμως, που δεν συμβαίνει. Να έχει ο άνθρωπος την υγεία του, να μην τον έχει καν πλησιάσει κάποιο πρόβλημα υγείας, και να μην είναι ευτυχισμένος. Να μην αισθάνεται τυχερός.

Τραγική η κατάσταση του Άλη. Μία στις δέκα περισσότερο αναγνωρισμένες μορφές της Αμερικής μετά τον πόλεμο. Η αρρώστια του του είχε σακατέψει τη ζωή. Του είχε πάρει κάθε καλή σκέψη, κάθε απόλαυση για ζωή. Έφυγε και λυτρώθηκε.

Διαβάστε ακόμα:

Ο εκτελεστής αξιωματικός ήταν μαραθωνοδρόμος