ΣΤΟ ΜΟΝΑΧΟ ΤΟ Α', ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ΤΟ Β'

Φεύγουμε από το ελληνικό ποδόσφαιρο. Από τη μιζέρια, από τη λεχριτοσύνη του ελληνικού ποδοσφαίρου. Πάμε στην Ευρώπη, χωρίς να βλέπουμε ονόματα ομάδων, φανέλλες ποδοσφαιριστών, τίποτα. Αδιάφορο ποιοι είναι οι αντίπαλοι.

Παίρνω από το διήμερο του τσάμπιονς ληγκ το Α' ημίχρονο του παιχνιδιού στο Μόναχο και το Β' ημίχρονο του παιχνιδιού στο Λονδίνο. Η πανδαισία ποδοσφαιρικού θεάματος. Απ' όπου κι αν το δεις. Τεχνική, τακτική, στρατηγική, ρυθμός παιχνιδιού, επίτευξη τερμάτων. Η ποδοσφαιρική μαγεία.

Κι εσύ σαν Έλληνας τι κάνεις; Αυτοί που ασχολούνται επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο, μεγαλομέτοχοι, προπονητές, δημοσιογράφοι, εκείνο που έχουν να κάνουν είναι να διδαχθούν. Τι μας λες τώρα;

Δεν μιλάμε να μιμηθούν. Όχι, κύριε, Ελλάδα είσαι, πολλά χρόνια πίσω, μικρά τα κυβικά σου, άρα δεν θα γίνεις Μπάγερν και Ατλέτικο, Μπάρτσα και Τσέλσυ, επειδή θα τους... μιμηθείς. Θα τους αντιγράψεις.

Είπαμε. Πρώτα θα τους διαβάσεις. Θα τους μελετήσεις, με σκοπό να κάνεις τις εφαρμογές στα μέτρα τα δικά σου.

Διαβάστε ακόμα:

Παικταράδες και μανάδες