ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΑΙΚΤΗΣ, ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΚΑΠΤΑΙΝ

Μεταξύ μας. Η Μάντσεστερ Σίτυ ήταν η καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος. Με τους καλύτερους παίκτες και κατά διαστήματα εντυπωσιακές εμφανίσεις. Ασχετο, ότι οι περισσότεροι θέλαμε να σηκώσει την κούπα του πρωταθλήματος η Λίβερπουλ. Η παραδοσιακή ομάδα ξεπετάχθηκε στο ξαφνικό απέναντι στην εκνευριστικά νεόπλουτη γειτόνισσά της.

Το Ανφηλντ γενικότερα και διαχρονικά βγάζει συναίσθημα. Η φτιαξιά του γηπέδου και το μουσείο. Το μνημείο για τα θύματα του Χίλσμπορω. Αυτή η ατμόσφαιρα είχε ευωδιές τίτλου σήμερα παρ' ότι κανείς δεν περίμενε το θαύμα.

Ηθελα να σταθώ στον Στήβεν Τζέραρντ. Δεν είναι ο παίκτης που θα τον θυμόμαστε όπως εκατοντάδες άλλους μπαλλαδώρους. Αυτούς που θαυμάσαμε για τη μαεστρία τους. Είναι, όμως, ένας από τους λίγους πραγματικούς αρχηγούς. Εμβληματικός στο ρόλο του, εκφράζει όπως κανένας άλλος το σύλλογο και την αύρα του.

Στο Μάντσεστερ πέταξε πάλι ένα αεροπλάνο που έγραφε «Μάντσεστερ - Τζέραρντ 20-0», αναφορά στους τίτλους της Γιουνάιτεντ και του αρχηγού της μισητής αντιπάλου. Ο Τζέραρντ έχει κατακτήσει κύπελλα πρωταθλητριών. Εχει ζήσει τη συγκλονιστική ανατροπή της Κωνσταντινούπολης με αντίπαλο τη Μίλαν. Ποτέ, όμως, την κατάκτηση αγγλικού πρωταθλήματος.

Ο ίδιος μετά το τέλος του αγώνα τα είπε όλα με δυο φράσεις. «Πίστευα ότι οι μέρες μου στη διεκδίκηση των τίτλων είχαν τελειώσει, όμως έχοντας δίπλα μου αυτούς τους παίκτες, το όνειρο ξαναεπέστρεψε.  Παρά το γεγονός ότι μου μένουν ένα δυο χρόνια μπάλλας, απέκτησα πίστη ξανά και θα συνεχίσω να το παλεύω». Ακριβώς αυτό που αισθανόταν ως άνθρωπος και ως αρχηγός. Μεγάλος παίκτης, λέω εγώ. Μέγιστος κάπταιν, το υπογράφω.

Διαβάστε ακόμα:

Εκκλησία έχουν κάνει το γήπεδο