ΜΟΥ ΕΚΛΕΨΑΝ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΟΥ, ΡΕ !

Ο αποδυτηριάκιας κάποτε είχε κολλήσει σε μια ομάδα επειδή γούσταρε την αλητεία της. Τον τσαμπουκά της. Δεν έχει σημασία το όνομά της. Μη σου πω πρίν χρόνια ότι πήγαινα στο γήπεδο και για την εν λόγω ομάδα και για τους οπαδούς της. Ένα πράμα είχαν γίνει. Παίκτες και φίλαθλοι.

Σε κάποια φάση η ομάδα υποβιβάστηκε και την πήρε ένας άσχετος πρόεδρος. Με πακέτο αλλά νούμερο ο τύπος. Της άλλαξε τη φυσιογνωμία. Έκανε κολεγιακές μεταγραφές ποδοσφαιριστών.Σε ένα-δύο χρόνια με την ίδια φανέλλα ήταν μία άλλη ομάδα.

Γιατί τα γράφω αυτά σήμερα; Συγκινήθηκα, ρε, από ένα κείμενο που σήκωσε στο προσωπικό του  blog ένας οπαδός της ουαλικής Κάρντιφ Σίτυ. Το αναδημοσιεύω:

«Οι τακτικοί αναγνώστες αυτού εδώ του μπλογκ γνωρίζουν ότι υπήρξα φανατικός οπαδός της Κάρντιφ για όλη μου τη ζωή.Πήγαινα σε αγώνες από όταν ήμουν 6 χρονών και τους υποστήριζα στα πάνω τους και κάποιες φορές στα ολέθρια κάτω τους

Ακόμα και όταν φλερτάραμε με τον πάτο της Δ κατηγορίας το πάθος μου για την Σίτυ δεν σταμάτησε ούτε για ένα δευτερόλεπτο, έτσι και αλλοιώς ήταν η ομάδα της πόλης μου και ήμουν περήφανος που την υποστήριζα και φώναζα γι΄ αυτήν.Μαζυ με τους φίλους μου από το ετοιμοθάνατο σωματείο << Λονδίνο 1927>> δεν σκεφτόμουν τίποτε όταν ταξίδευα για να υποστηρίξω την ομάδα μου σε ζοφερές εγκαταλελειμμένες περιοχές του Βορρά.

Ήταν τέτοια η αγάπη μου για την Σίτυ, που με έκανε να σχεδιάσω ένα περιοδικό κόμιξ που ονομάζεται Μπλουμπέρντ Τζόουνς, το οποίο κέρδισε δημοσιότητα σε εθνικό επίπεδο για την μοναδική μορφή και τεκμηρίωση των δοκιμασιών και ταλαιπωριών το να είσαι οπαδός της Κάρντιφ.Έτρεχα επίσης μια τακτικά ενημερωμένη ενότητα, σε αυτή την ιστοσελίδα, αφιερωμένη στην Κάρντιφ με ρεπορτάζ αγώνων, φωτογραφίες και πληροφορίες.

Νόμιζα ότι τίποτα δεν θα με παρέκκλινε ποτέ από το να υποστηρίζω την ομάδα μου, μέχρι την άφιξη του δισεκατομμυριούχου μεγαλομανή Βίνσεντ Ταν, που ξεκίνησε γρήγορα μια “εκστρατεία” παραμερίζοντας όλα τα πράγματα τα οποία αγαπούσα στην ομάδα μου.

Η φανέλλα άλλαξε και το σήμα αντικαταστάθηκε με την περήφανη Ιστορία και κληρονομιά του συλλόγου να γυμνώνεται σε μια αναζήτηση πανβρετανικής εμπορικής επιτυχίας.

Άνθρωποι από την ισχυρή και πιστή βάση οπαδών της Κάρντιφ στράφηκαν ο ένας εναντίον του άλλου, καθώς οι συζητήσεις μαίνονταν στο τι θα πρέπει να θυσιάσει μια ομάδα για την «δόξα» της πρέμιερσιπ.

Για μένα η μαγεία είχε χαθεί. Η επιτυχία οδήγησε τους οπαδούς σε πιο «υγιείς» εμπειρίες.Κάτσε κάτω. Μην πίνεις. Μην καπνίζεις. Μη βρίζεις. Μην ανεμίζεις αυτό το πανό. Σταμάτα να φωνάζεις. Απόλαυσε την εμπειρία του γηπέδου με το κυριλάτο τρόπο!

Το τελικό κτύπημα για μένα ήταν ο κατάπτυστος τρόπος με τον οποίο μερικοί οπαδοί της Κάρντιφ έκαναν κωλοτούμπα και επέτρεψαν στον Βίνσεντ Ταν τα χειρώτερα. Κατέληξα να τους μισώ.

Δεν αναγνωρίζω πια την Κάρντιφ Σίτυ. Δεν με νοιάζει η πρέμιερσιπ και οι ατελείωτες εταιρικές χορηγίες, και δεν θέλω να πληρώσω για να γίνω «χρυσό μέλος».Δεν με ενδιαφέρει να πληρώνω 40 λίρες για να βλέπω έναν παιχνίδι σε ένα άψυχο γήπεδο και να αναγκάζομαι να καθίσω σε καθορισμένο κάθισμα και να αναγκαστώ να γίνω παθητικός καταναλωτής για δύο ώρες. Κυρίως δεν θέλω να συμμετέχω στη μετάλλαξη της ομάδας, που υποστήριζα όλη μου τη ζωή, από τον Βίνσεντ Ταν.

Γι’αυτό προχώρησα στην απόλαυση του μη επαγγελματικού ποδοσφαίρου, ένα μέρος που η ουσία και η αυτοέκφραση του οπαδού δεν έχει στραγγαλιστεί. Τώρα υποστηρίζω την Ντάλγουιτς Χάμλετ (ζω στο νότιο Λονδίνο και μπορώ να περπατήσω μέχρι το γήπεδο της)!.

Διασκεδάζω ξανά και πάλι. Μπορώ να απολαύσω ένα ποτό βλέποντας τον αγώνα. Μπορώ να στέκομαι όρθιος, να τραγουδάω, να χορεύω και να εξωτερικεύω όσα έχω στην καρδιά μου.

Δεν χρειάζεται να στέλνω το διαβατήριο μου για να αγοράζω ένα εισιτήριο και μπορώ να εμφανιστώ στα τουρνικέ πέντε λεπτά πριν την έναρξη.

Συναντώ παθιασμένους οπαδούς οι οποίοι ενδιαφέρονται περισσότερο για την διασκέδαση και το πάθος του να υποστηρίζουν την τοπική ομάδα ανεξαρτήτου καιρικών συνθηκών, από το να είναι ένα μικρό γρανάζι στην μηχανή ανάδευσης χρημάτων της Πρέμιερσιπ.

Συμπτωματικά, υπάρχουν και άλλοι πρώην οπαδοί της Κάρντιφ που με ακολούθησαν στις εξέδρες της Χάμλετ και ακριβώς όπως και εγώ, αγάπησαν το ποδόσφαιρο ξανά.

Έτσι, αντίο Κάρντιφ Σίτι. Μου έδωσες μερικές καταπληκτικές στιγμές τα τελευταία χρόνια και γνώρισα κάποιους καλούς φίλους στην πορεία, αλλά δεν θα ξαναγυρίσω πίσω μέχρι να σε αναγνωρίσω ξανά…

Γ@μώ το μοντέρνο ποδόσφαιρο. Να ζήσει το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο!»

Διαβάστε ακόμα:

Ενας μυθικός ήρωας για την εθνική