ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΚΟΥΜΟΜΠΑΣΙΝΑΔΕΣ ΣΤΟΝ ΜΠΟΥΡΜΠΟ

Το καφενείο στην εξέδρα. Μεγάλη υπόθεση. Γκελαριστή και γάργαρη. Πετάει κάποιος μια κουβέντα. Αυτό είναι αυτό. Τέλος. Δεν υπάρχει χρόνος και χώρος για επιχειρήματα. Μούφα ο προπονητής. Κατσίκια οι παίκτες. Τα συστήματα είναι για τους κυριλέδες.

Μιλάμε για ποδοσφαιρική ελίτ, που κακώς τη μεταφράζουν σαν καφενειακή κατάσταση. Στον δε Παναθηναϊκό η εξέδρα κάνει διαχρονικά το ίδιο παιχνίδι.  Μου ήρθαν στο μυαλό διάφορα περιστατικά και εποχές, με αφορμή το θέμα Μπούρμπου.

Ο πρώην της ΑΕΚ, της Κέρκυρας, του Ηρακλέους και εσχάτως του ΟΦΗ οδεύει προς Λεωφόρο. Ετσι είπε το ρεπορτάζ και πλημμύρισε το διαδίκτυο με υποτιμητικές ατάκες για τον εν λόγω κύριο. Σε λένε Μπούρμπο και θες να παίξεις στην Πανάθα; Κάνε μας τη χάρη, ρε φίλε...

Ετσι είναι. Ο βάζελος δεν κυττάει την κατάσταση που βρίσκεται η ομάδα του, με την κάθε κουτσή Μαρία να έχει φορέσει τη φανέλλα με το τριφύλλι. Οταν είχε πρωτοπάει ο Κώστας Αντωνίου στον Παναθηναϊκό από τον Απόλλωνα, έσκασε μύτη με μποτάκι αλυσίδα ελβιέλα. Ποιο είναι αυτό το μουλάρι, είπε κάποιος από τα κάγκελα και του βγήκε το όνομα.

Δεν συζητάμε για τα ψαρικά. Κάβουρας και Καραβίδας. Ούτε για τους Γκουμομπασινάδες που έκαναν μεγαλειώδεις πορείες στην Ευρώπη, όμως για το ελιτίστα βάζελο παρέμεναν πάντα ...Γκουμομπασινάδες. Μέχρι και τον Σισαί είχαν βγάλει στην αρχή κατσίκι.

Κι ένας διάλογος: «Ερχεται προπονητής ο τραγουδιστής(Ρότσα). Πώς να τραβήξει η ομάδα;»
- Σωστός είσαι, ρε. Με αυτό το σαμιαμίδι (Μπορέλι) στο κέντρο και το αρχικατσίκι μπροστά (Δώνης) δεν γίνετε να κάνεις προκοπή.
- Ξέχασες και τον τσέλιγκα πίσω (Κολιτσιδάκης).

Εκείνη η ομάδα είχε φτάσει μέχρι τα ημιτελικά του τσάμπιονς ληγκ. Δεν έχει καμμία σημασία. Λίγοι ήταν για τον εστέτ βάζελο που κάνει το ίδιο παιχνίδι στον αιώνα των αιώνων.

Διαβάστε ακόμα:

Κρυφός δάκτυλος υπέρ ΠΑΟΚ και κατά Παναθηναϊκού