ΔΙΔΑΧΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Ο ΜΟΥΡΙΝΙΟ

Δεν κάνει δημόσιες σχέσεις με την Ελλάδα ο κοντοπούτανος. Το αποκαλύπτει ο αποδυτηριάκιας. Αυτό που πέτυχε η Ελλάδα το 2004 έχει χαραχθεί μέσα του, πολύ βαθειά και πολύ έντονα στον Ζοζέ Μουρίνιο. Μιλάμε πολύ σοβαρά.

Ο προπονητής της Τσέλσυ δεν έχει καμμία ανάγκη την Ελλάδα, να την καλοπιάσει. Να της δώσει ελπίδες, να της ανεβάσει το ηθικό. Είπε ότι θα περάσουν από τον όμιλό μας η Ελλάδα και η Ακτή Ελεφαντοστού, γιατί;

Για την Ακτή, λόγω του κολλητού του Ντρογμπά, πιθανόν να πουλάει παραμύθι. Άσε ότι είναι μια λογική πρόβλεψη. Για την Ελλάδα από πού και ως πού; Είπαμε. Μιλάμε σοβαρά.

Ο τρόπος που έπαιξε η Ελλάδα στο ευρω 2004 ήταν μοναδικός. Καμμία άλλη ομάδα στο παρελθόν δεν αγωνίστηκε τόσο αποτελεσματικά με τακτική “ενεργητικής άμυνας”. Έχει στο σπίτι του τις κασέτες των αγώνων της Ελλάδος και τις βλέπει ο Μουρίνιο. Τις ξαναβλέπει.

Η ελληνική ομάδα του Ρεχάγκελ στραγγάλιζε τον αντίπαλο. Τον έπιανε από το λαιμό και από τους όρχεις. Δεν τον άφηνε να αναπνεύσει. Όχι παθητική άμυνα. Η σκέψη ήταν μόλις βρούμε χαραμάδα να ξεχυθούμε μπροστά για να κτυπήσουμε το 1-0.

Μη λέμε πολλά. Ο Μουρίνιο νοιώθει μια “συναισθηματικού” τύπου συγγενική σχέση με την Ελλάδα η οποία τότε, πριν δέκα χρόνια, ήταν καλοδουλεμένη αντιπολιορκητική πολεμική μηχανή που έβγαζε τη ψυχή ανάποδα του αντιπάλου κι όταν έβρισκε την ευκαιρία του έριχνε μια τορπίλη.

Διαβάστε ακόμα:

Μια αφρικανική βουβουζέλα