ΟΙ ΠΑΡΑΓΚΟΥΠΟΛΕΙΣ ΓΕΝΝΑΝΕ ΠΑΙΚΤΑΡΑΔΕΣ

Παικταράς δεν θα γίνει το πλουσιόπαιδο. Ποτέ. Βρε, δεν θα φορέσει καν κοντό παντελονάκι για να κλωτσάει τη μπάλλα ο γιος του μπαμπά του, ο γόνος της πλούσιας οικογένειας. Με το ποδόσφαιρο θα τη βρει ο φτωχός. Ο πάμφτωχος. Το παιδί της πείνας. Της καλύβας. Της παράγκας.

Στην Βραζιλία δεν αποφασίζει ο πιτσιρικάς για το μέλλον του στα γήπεδα. Η μπάλλα είναι αυτή που θα τον κάνει παικταρά. Που θα δείξει το δρόμο της ζωής του.

Ούτε σχολείο πάει το αγόρι, και για ποιο λόγο να καθίσει στο θρανίο, ούτε έχει μέλλον. Τίποτα δεν έχει εκτός απ’ το άδειο του στομάχι. Αρχίζει να παίζει μπάλλα επειδή δεν έχει κάτι άλλο να κάνει. Κι αν έχει ταλέντο που λένε, να γιατί η μπάλλα κι όχι ο ίδιος θα γράψει τη μοίρα του.

Από τις φαβέλες βγήκαν οι Βραζιλιάνοι αρχιπαικταράδες Ζαϊρζίνιο, Ρομάριο, Ριβάλντο, Ρονάλντο, ένα σωρό, να αναφέρουμε και τους εν ενεργεία Νεϊμάρ, Ντάντε, Ντάνυ Άλβες. Από τις φαβέλες, της φτωχογειτονιάς, της παραγκούπολης.

Το ένα τελάρο κολλητά με το άλλο για να φτιάξουν το «σπίτι» τους, την παράγκα τους, και στα κενά, για να μη μπαίνει κρύο, καρφώνουν τενεκέδες. Κι όταν σηκωθούν οι δυνατοί άνεμοι, εκείνοι των 200 και 250 χιλιομέτρων, τότε διαλύεται η παράγκα. Θα ξαναστηθεί, με τις ίδιες πρόκες, όταν κοπάσουν οι άνεμοι. Άλλο να στα λένε, άλλο να τα βλέπεις με τα μάτια σου.

Φτώχεια. Η Βραζιλία του μουντιάλ και του λούστρου, η Βραζιλία και της εξαθλίωσης, της πείνας. Ή, θα τον πάρει η μπάλλα τον πιτσιρικά ή, η συμμορία. Ένα από τα δυο. Ή, θα του δώσει μεροκάματο το ποδόσφαιρο στην πατρίδα, στο εξωτερικό ή, θα τον περιμένει ο θάνατος στα 20, στα 25, το πολύ στα 30 χρόνια του, όταν θα μπλέξει με την οργανωμένη εγκληματικότητα.

Διαβάστε ακόμα:

Πέντε πέναλτυ σε αγώνα μουντιάλ