ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕ ΤΗΝ ΒΡΑΖΙΛΙΑ

Αδιανόητο για μένα κι όμως συνέβη κι αυτό. Κάποιοι, σίγουρα για να εντυπωσιάσουν, να ξεχωρίσουν, έγραψαν ύμνους για τα σπαγγέτι. Ήμουνα πάντα από την εποχή των ιπποτών υπέρ του γνήσιου. Πιτσιρίκι ακόμα, μαθητής του γυμνασίου με χάραξαν τα καουμπόυκα έργα στο σινεμά. Πώς, λοιπόν, ήταν δυνατό να με ενθουσιάσει το σπαγγέτι-γουέστερν.

Η Βραζιλία στην πρεμιέρα του μουντιάλ έπαιξε βραζιλιάνικα, αλλά δεν ήταν η αυθεντική Βραζιλία. Όπως το παληό καλό καιρό ήθελε την κατοχή της μπάλλας, να την αλλάξει και πέντε και δέκα φορές, μακρυά από την αντίπαλη περιοχή, χωρίς να βιάζεται και κάποια στιγμή, μόλις άκουγε το σύνθημα από τη ζούγκλα του Αμαζονίου να ξεκινάει η επίθεση, ο διεμβολισμός με τρόπο εκρηκτικό, μαγικό.

Το παραμύθι έχει τελειώσει. Δεν πρόκειται να ξαναδούν τα μάτια μας την Βραζιλία που λατρέψαμε. Οι εποχές έχουν αλλάξει, οφείλουμε να συμβιβαστούμε. Ύστερα είναι και το άλλο. Ποιο νόημα θα είχε η ανωτερότητα της Βραζιλίας αν δεν κερδίζει; Και για να παίρνει αποτελέσματα όφειλε να προσαρμοστεί, οι παίκτες της να σταματήσουν να ακούνε τις φωνές των προγόνων, αλλά να γίνουν περισσότερο απ' όσο νοιώθουν Ευρωπαίοι.

Η μπάλλα στα πόδια των Βραζιλιάνων, όμως η Κροατία δεν φοβάται. Δεν ναρκώνεται από τον αργό και μυστηριώδη ρυθμό των καριόκας, που τόσο εύκολα, με τόσο εύκολα φέρνουν στην περιοχή τους τους αντιπάλους. Είναι πράγματι προβληματική η Βραζιλία του 2014, όσο προβληματική είναι η διοργάνωση με τις απεργίες και τις διαδηλώσεις των Βραζιλιάνων εναντίον του μουντιάλ;

Διαβάστε ακόμα:

Για Οσκαρ ο Νεϋμάρ, για χαρακίρι ο Ιάπωνας