ΜΙΑ ΠΑΣΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ

Για εμένα το ποδόσφαιρο είναι τέχνη. Λαϊκή τέχνη. Ο ποδοσφαιριστής είναι λαϊκός καλλιτέχνης. Με την ευκαιρία του μουντιάλ έρχονται κάποιες σκέψεις μου και τις αραδιάζω.

Τι θα πει καλλιτέχνης; Αυτός που σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Η δουλειά του καλλιτέχνη σε ανεβάζει ποιοτικά, αλλά και ηθικά σαν άτομο. Γιατί, λοιπόν, να μη θεωρώ καλλιτέχνη έναν ποδοσφαιριστή όταν μέσα στο γήπεδο δημιουργεί, όταν οι ενέργειες του έχουν ποίηση.

Δεν είναι σκέτη κλωτσά το ποδόσφαιρο. Εμείς οι παληοί είμαστε καλομαθημένοι, είμαστε θαυμαστές της φαντασίας του ποδοσφαιριστή, της έμπνευσης του. Δεν μιλάω για τη ντρίμπλα του, την προσποίηση του, το τακουνάκι του, το φάλτσο στο σουτ. Καλά είναι αυτά, αλλά επιδεξιότητα, όχι ταλέντο. Όχι τέχνη.

Τέχνη είναι εκείνη η μπαλλιά, η δημιουργική μεταβίβαση που αλλάζει επιτόπου το σκηνικό στο παιχνίδι. Πού ακινητοποιεί τον αντίπαλο, τον αιφνιδιάζει, τον καθιστά αδύνατο να αντιδράσει. Μια πάσα, μονάχα μια πάσα, ακόμα και από το ύψος της σέντρας, τόσο μακρυά από την αντίπαλη εστία, πιθανόν να κρίνει το αποτέλεσμα του αγώνα. Μια πάσα από τα δέκα ή, τα 25 μέτρα. Σ’ αυτόν κι όχι στον άλλον συμπαίκτη. Μια πάσα με ταχύτητα 35 ή, 70 χιλιομέτρων, στα πόδια του παραλήπτη ή, στα 5,5 μέτρα μπροστά του ορίζει ανάλογα το ρυθμό της επίθεσης, της αντεπίθεσης.

Λεπτομέρειες; Αυτό είναι τέχνη. Η λεπτομέρεια. Το μουντιάλ του 2010 ήταν μάπα το καρπούζι. Να δούμε τι θα μας πει το 2014.

Διαβάστε ακόμα:

Οταν η γκόμενα παράτησε τον Μέσι