ΤΟ ΣΟΜΠΡΕΡΟ ΚΑΙ Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΙΑΠΩΝΑΣ

Μια από τα ίδια για τους Βραζιλιάνους. Συγκίνηση, κλάμα κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου, λίγα πράγματα στο γήπεδο. Καλοί παίκτες, όχι όμως οι προσωπικότητες που μπορούν να επιβληθούν. Τουλάχιστον όχι σε αυτά τα δύο ματς.

Πώς να στρώσεις παιχνίδι όταν τρέμουν τα πόδια σου. Συμβαίνει αυτό. Εμένα μου μοιάζει περισσότερο με ομάδα που έχει ικανότητες στην αντεπίθεση, παρά στο παιχνίδι πρωτοβουλίας. Αυτό, όμως, είναι ένα στυλ που ταιριάζει στην Αλγερία κι όχι στη Βραζιλία.

Το Μεξικό από την άλλη, μια μεγάλη χώρα, που επίσης λατρεύει το ποδόσφαιρο. Είναι στο μουντιάλ γιατί οι ΗΠΑ στον τελευταίο αγώνα των προκριματικών νίκησαν τον Παναμά και του έδωσαν μια ευκαιρία να παίξει πλέι οφ. Ενα γκολ ήταν αρκετό να σβήσει αιώνες μίσους με την γείτονα υπερδύναμη. Αρκεί κανείς να θυμηθεί πώς οι ΗΠΑ πήραν το Τέξας και την Καλιφόρνια από τους Μεξικάνους. «Ευχαριστούμε τους γκρίνγκος», έγραψε ο πρόεδρος της χώρας.

Με πληθυσμό περισσότερο από 120 εκατομμύρια η χώρα της Κεντρικής Αμερικής δεν έχει καταφέρει να φτιάξει ποτέ μεγάλη ομάδα. «Θα παίξει καλύτερα από κάθε άλλη φορά, θα χάσει όπως πάντα», είναι η χαρακτηριστική ατάκα που την ακολουθεί.

Οπως η Κροατία, έτσι και το Μεξικό φοβήθηκε στην αρχή και στη συνέχεια, μόλις κατάλαβε περί τίνος επρόκειτο, πήρε την κατοχή της μπάλλας. Οι Βραζιλιάνοι είχαν καλύτερες φάσεις. Ολες βρήκαν το σομπρέρο του μεξικανού τερματοφύλακα. Οταν ο Μαρσέλο ζήτησε γελοιοδέστατα πέναλτυ, ο Τούρκος διαιτητής δεν έγινε Ιάπωνας υποτακτικός της ΦΙΦΑ.

Ισοπαλία που κρατάει από πάνω τους Βραζιλιάνους. Θυμόμαστε ότι κέρδισαν 3-1 την Κροατία και το Μεξικό 1-0 το Καμερούν, αφού ακυρώθηκαν δια μαγείας ως οφσάιντ δυο ακόμα γκολ που πέτυχε. Ολα ομαλά.

Διαβάστε ακόμα:

Μύρισε αρσενική σάρκα η Μέρκελ