ΕΔΕΙΞΕ ΣΗΜΕΙΑ ΖΩΗΣ ΣΕ ΑΓΝΩΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ

Πριν από καμμιά δεκαριά χρόνια ο Μαρσέλο Λίπι, αυτός ο ποδοσφαιρικός Πολ Νιούμαν, είχε πει: «Οταν ο παίκτης έχει φόβο στην καρδιά και τα πόδια, τότε ο προπονητής έχει κάνει κάτι λάθος στην προετοιμασία του». Ο αποδυτηριάκιας λέει ότι αν χρειάζονται μπινελίκια και μανούρες στην προπόνηση για να δείξεις ότι υπάρχεις, τότε κάτι δεν πάει καλά μέσα στο κεφάλι σου. Πρέπει να το ψάξεις.

Η εθνική με την Ιαπωνία είχε τουλάχιστον ενέργεια. Προσπάθησε. Δεν περίμενα αποτέλεσμα, ούτε ικανοποιούμαι από την προσπάθεια. Την θεωρώ προαπαιτούμενο, ειδικά σε μια τέτοια διοργάνωση. Με απωθεί, όμως, η έλλειψη της, όπως συνέβη με κραυγαλέο τρόπο στο πρώτο παιχνίδι με την Κολομβία.

Οι φάσεις των δυο φάουλ του Κατσουράνη είναι ξεκάθαρα παραδείγματα της διαφοράς που έχει το σύγχρονο ποδόσφαιρο από αυτό που πεσβεύουν μερικοί παίκτες της εθνικής και εντέλει η ίδια η ομάδα. Η ταχύτητα. Ναι, κύριε. Χωρίς ταχύτητα δεν πας πουθενά. Αυτό όμως που είναι εξόχως σημαντικότερο, είναι η ποδοσφαιρική σου σκέψη. Ο σεβασμός σου στο άθλημα που υπηρετείς. Πρέπει να είναι θετική, δημιουργική, όχι καταστρεπτική.

Δεν χρειάζεται να είσαι μια μεγάλη ποδοσφαιρική δύναμη για να δείξεις τέτοιου τύπου νοοτροπία. Την είδαμε από την Κόστα Ρίκα. Κι από την Αυστραλία, επίσης. Την είδαμε σε ένα βαθμό κι από τη δική μας εθνική, όταν έμεινε με δέκα. Λογικά ξεφούσκωσε στη συνέχεια. Και λόγω του αριθμητικού μειονεκτήματος, αλλά κι επειδή έπαιζε κατά βάση σε άγνωστη περιοχή. Απάτητη εδώ και πολλά χρόνια.

Η συνολική εμφάνιση επανέφερε μια χαμένη αξιοπρέπεια, που μπορεί να εξαφανιστεί και πάλι αν ακολουθήσουν γελοίες δηλώσεις και λάθος ανάγνωση της ιστορίας που γράφτηκε στο Νατάλ, απέναντυ στους άγουρους σε παγκόσμιο επίπεδο Ιάπωνες.

Διαβάστε ακόμα:

Η Ουρουγουάη 2-1 τρύπησε τον μύθο της Αγγλίας