ΜΝΗΜΗ ΟΥΕΜΠΛΕΥ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ ΜΟΥΝΤΙΑΛ

Την έχουν πάρει στο ψιλό την Ελλάδα οι ξένοι. Οι άνθρωποι κάνουν κριτική και λένε τα πράγματα με το όνομά τους. Στην Ελλάδα κριτική σημαίνει να λες το μαύρο, άσπρο. Να βρέχει καλαπόδια κι εσύ να λες ψιχαλίζει, όχι ο ουρανός αλλά ο αέρας είναι που φέρνει τις ψιχάλες από το απέναντι μπαλκόνι που ποτίζει τις γλάστρες της η κυρία Σουλτάνα.

Αν, τελικά, η Ελλάδα προχωρήσει στους “16” του μουντιάλ φοβάμαι ότι η πλάκα θα χοντρύνει. Λέω για τα εξαιρετικά αυστηρά(;) σχόλια των ξένων, σχετικά με την αγωνιστική συμπεριφορά της ελληνικής ομάδας. Ότι παίζει αμυντικά, βαρετά, αντιπαθητικά. Τέτοια. Μήπως γίνει όπως με την περίπτωση Ουέμπλεϋ του Παναθηναϊκού, το 1971.

Μια στιγμή. Η ομάδα του Πούσκας και του Δομάζου προχωρούσε στο κύπελλο  πρωταθλητριών, όμως ο ευρωπαϊκός τύπος δεν ειρωνευόταν αγωνιστικά τον Παναθηναϊκό. Όχι, αυτό. Τα καυστικά σχόλια, αλλά και γελοιογραφίες, γινόντουσαν από τους Ευρωπαίους για το πως αντιδρούσε έξαλλα και πανηγυρικά η Ελλάδα για την πορεία του Παναθηναϊκού. Ο τύπος επί χούντας.

Στο μουντιάλ της Βραζιλίας, ιδιαίτερα για το παιχνίδι με την Ιαπωνία, οι τηλεσχολιαστές των ξένων διχτύων είπαν χοντρά πράγματα για το πως εμφανίστηκε στο γήπεδο η εθνική Ελλάδος.

Διαβάστε ακόμα:

Σχεδόν 50 ώρες γεμάτες ελπίδες