ΠΑΙΚΤΕΣ ΤΣΟΛΙΑΔΕΣ ΚΑΙ ΓΡΕΝΑΔΙΕΡΟΙ

Βεβαίως είναι πόλεμος το ποδόσφαιρο. Τι είδους πόλεμος, όμως, για να κάνουμε ταμείο; Κάποιοι είναι αδιόρθωτοι. Ξεχνάνε ότι εδώ και 70 χρόνια στην απόλεμη Ευρώπη έχουν ξεχάσει τη μυρουδιά από το μπαρούτι. Τι είναι αυτά που λένε, λοιπόν;

Δεν παίζουν οι Θερμοπύλες και τα Δερβενάκια. Ελάτε! Περιμένεις να δεις επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, όχι Λεωνίδες και Νικηταράδες. Μην επηρεάζει το γεγονός ότι οι παίκτες φοράνε φανέλλες εθνικές και ακούγονται οι Εθνικοί Ύμνοι. Ελάτε! Μη ξύνουμε πληγές και μνήμες λόγω μπάλλας. Ελ Αλαμέϊν και Σταλιγκραντ.

Ποια πάντσερ, λοιπόν, και Βέρμαχτ και επέλαση της Ελαφράς Ταξιαρχίας. Το γήπεδο είναι θέατρο, όχι πεδίο μάχης. Ποδοσφαιριστές θα απολαύσουμε, όχι ευζώνους και γρεναδιέρους. Το μουντιάλ δεν είναι το κοσμοϊστορικό γεγονός που θα μας σώσει, ούτε εμάς, ούτε κανέναν άλλον μαλάκα, και δεν θα μας κάνει καλύτερη τη ζωή μας.

Η αλήθεια του μουντιάλ είναι το σώου. Οι αγώνες είναι απλώς παραστάσεις ποδοσφαιρικού θεάματος, του οποίου, σε πείσμα της πτώσης της ποιότητας, ο τζίρος ανεβαίνει.

Στο φινάλε, ο πραγματικός πόλεμος, με αληθινά πυρά, δεν λύνει προβλήματα, εθνικά και οικονομικά, και θα περιμένουμε τη σωτηρία από την μπάλλα;

Διαβάστε ακόμα:

Να περάσει στρατοδικείο ο Σάντος