ΜΙΑ ΒΡΑΖΙΛΙΑ ΓΙΑ ΚΗΔΕΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΧΙΛΗ

Από τα δέκα πέναλτυ που κτυπήθηκαν στο Βραζιλία- Χιλή 1-1 τα πέντε μονάχα βρήκαν στόχο. Τι είναι αυτό; Η μεγάλη αλήθεια που δεν κρύβεται. Η Βραζιλία δεν είναι Βραζιλία. Για να προκριθεί χρειάστηκε να φτάσει μέχρι την παράταση. Και ούτε αυτή ήταν αρκετή για να καταφέρει να ξεπεράσει το εμπόδιο μιας άλλης Αμερικάνικης ομάδας. Της Χιλής που δεν υστερεί σε τίποτα από την διοργανώτρια του μουντιάλ.

Η Χιλή αποκλείστηκε όχι από ανώτερή της ομάδα αλλά επειδή  βρήκε δίχτυα μονάχα στα δύο από τα πέντε κτυπήματα πέναλτυ. Η Χιλή στάθηκε ανταγωνιστική απέναντι στη Βραζιλία και παρά τις κραγμένες ευκαιρίες για γκολ που παρουσιάστηκαν και από τις δύο πλευρές το παιχνίδι απογοήτευσε. Καμμία ποιότητα. Δεν είχε ρυθμό. Ποδόσφαιρο ρηχό, πεζό, αποκρουστικό και με πολλά φάουλ.
 
Δεν υπάρχει η Βραζιλία. Ο κόσμος όλος πείστηκε πια ότι αυτή η ομάδα δεν είναι Βραζιλία. Και πώς θα μπορούσε να είναι  όταν στην ενδεκάδα της κυκλοφορούν ποδοσφαιριστές που δεν έχουν διαφορά από τους αντιπάλους τους. Θλίψη. Η κότα σταμάτησε να γεννάει χρυσά αυγά.
 
Η Βραζιλία αγαπήθηκε για το ποδόσφαιρο που παίζει, όχι γιατί κερδίζει τα μουντιάλ. Όχι γιατί έχει πάρει τα περισσότερα μουντιάλ. Παγκόσμια λατρεία γι’ αυτή τη νοτιοαμερικανική σχολή της μπάλλας, ακριβώς γιατί μας χάριζε ποδόσφαιρο φαντασίας και έμπνευσης και αποθέωσης. Ποτέ δεν έλειψαν οι παικταράδες από την Βραζιλία ακόμα κι όταν μπήκε στην λογική της παραγωγής αποτελέσματος, για να μη μειονεκτεί στον κυνισμό του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Διαβάστε ακόμα:

Το σώβρακο εις το όνομα του χρήματος