ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ, Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΤΩΝ ΜΟΙΚΑΝΩΝ

Ο Γιάννης Μώραλης, ο πρόεδρος της σούπερ λίγκα τα δύο τελευταία χρόνια, ήταν το μοντέλο του τεχνοκράτη που είχε την ευθύνη στη διοργανώτρια του πρωταθλήματος. Άσχετο ότι προερχόταν από τον Ολυμπιακό.

Όταν είσαι πρωθυπουργός σταματάς να λειτουργείς σαν εκπρόσωπος κόμματος. Είσαι πρωθυπουργός κι αυτών που δεν σε ψήφισαν. Κι αυτών που σε καταψήφισαν. Κάτι τέτοιο ισχύει σ' όλες τις κοινωνικές δραστηριότητες που παίζουν μπάλλα δημοκρατικά.

Στην Ελλάδα από το 1979 το ποδόσφαιρο είναι επαγγελματικό. Παραμύθι. Ακόμα και σήμερα την ΠΑΕ, δηλαδή την ανώνυμη εταιρεία, την αποκαλούν “σωματείο”. Όπως την περίοδο του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου. Δεν είναι ΠΑΕ π.χ. ο ΠΑΟΚ ή, ο Ολυμπιακός, αλλά είναι “σύλλογος”. Και οι μεγαλομέτοχοι δεν είναι ποδοσφαιρικοί επιχειρηματίες αλλά παοκάρες, ολυμπιακάρες, αεκάρες, παναθηναϊκάρες, αρειανάρες.

Ποια είναι η δουλειά της σούπερ λίγκα; Να διοργανώνει το πρωτάθλημα. Αυτό είναι το εύκολο. Το πανεύκολο. Το δύσκολο είναι να οργανώνει το πρωτάθλημα! Έτσι είναι. Πρώτα οργανώνεις τη μπίζνα και μετά τη δουλεύεις. Δεν ανοίγεις το μαγαζί αν προηγουμένως δεν έχεις φροντίσει την οργάνωση στο τι παράγεις, τι πουλάς.

Ο Βαρδινογιάννης και ο Κόκκαλης, όπως όλοι οι προηγούμενοι πρόεδροι ομάδων, ένα πράμα τους ενδιέφερε. Πώς θα πάρουν το πρωτάθλημα. Πώς θα βγάλει ο ένας το μάτι του άλλου, δηλαδή. Ποιος θα ξελάσπωνε το πρωτάθλημα από τον ερασιτεχνισμό του; Ο κανένας.

Δεν υπήρξε ποτέ ενδιαφέρον για την ανάπτυξη της ποιότητας του ποδοσφαίρου, που επιτυγχάνεται μονάχα με την ανταγωνιστικότητα του πρωταθλήματος. Τους ενδιέφερε ποιος έχει το κουμάντο στην ΕΠΟ για να ελέγχει τη διαιτησία. Τίποτα άλλο.

Πρόεδρος στη σούπερ λίγκα μετά τον Πέτρο Κόκκαλη και τον Τζίγγερ Βαρδινογιάννη έγινε ο εκπρόσωπος της ΑΕΚ, ο Θανόπουλος. Σα να είναι πόστο τιμητικό η σούπερ λίγκα κι όχι ευθύνη για παραγωγή αποτελέσματος. Πρόεδρος και ο Πηλαδάκης της Λάρισας, και ο Νίκος Πατέρας του Παναθηναϊκού και ο Βαγγέλης Μαρινάκης του Ολυμπιακού. Άνθρωποι, δηλαδή, των ομάδων τους, όχι κάποιοι τεχνοκράτες, όπως συμβαίνει σ' όλες τις λίγκες, αλλά και στην UEFA και στην FIFA.

Ο Μαρινάκης είναι ο τελευταίος πρόεδρος της σούπερ λίγκα, απ' αυτούς που μπήκαν στο ποδόσφαιρο σαν παραδοσιακοί “παράγοντες”, “σωματειακοί”. Νέος πρόεδρος, μετά τον Μώραλη, ο Αγραφιώτης, που επίσης πρόερχεται από τον Ολυμπιακό, όμως αυτή τη φορά αποδεκτός από τον Παναθηναϊκό. Τι σημαίνει αυτό; Επί της ουσίας, τίποτα.

Σε λίγες ημέρες θα έρθει το θέμα των δανεικών ποδοσφαιριστών. Ο Αλαφούζος θέλει να περιοριστεί ο αριθμός των δανεικών από μία ΠΑΕ σ' άλλην, σ' άλλες. Θα περάσει του Αλαφούζου ή, του Μαρινάκη; Κι αν δεν περάσει του Αλαφούζου μάλλον θα πέσει στο κενό η “συμμαχία” Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού για το ... καλό του ποδοσφαίρου.

Είναι και το θέμα του ξένου αρχιδιαιτητή. Δεν το αποφασίζει η σούπερ λίγκα, όμως μπορεί να το προτείνει στην ΕΠΟ. Και σ' αυτό υπάρχουν διαφωνίες στα δύο ...”σωματεία”.

Διαβάστε ακόμα:

Εξαρτημένος με ΠΑΟΚ και ο Μαρινάκης