Η ΒΡΑΖΙΛΙΑ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΕΝΟΣ ΕΙΔΙΚΟΥ

Κάποτε η Βραζιλία ήταν κορυφαία επειδή έδινε ζογκλερική, αλλά και πιο γρήγορη κίνηση στην μπάλλα από τον αντίπαλο. Από ένα σημείο και πέρα έδωσε και αυτή σημασία στην επαφή με το σώμα και την άμυνα.

Στη σκέψη των ειδικών της μεγάλης ποδοσφαιρικής σχολής μπήκε και αναλύθηκε αυτό που ακουγόταν ότι μαγείρευε η Μπαρτσελώνα. Επιβολή στον αντίπαλο με εξαντλητική κατοχή της μπάλλας. Δεν το θέωρησαν εφικτό. Μετά είδαν ότι η φιλοσοφία της Μπάρτσα οδηγούσε σε επιτυχίες την ομάδα της Καταλωνίας και την εθνική Ισπανίας. Οι Βραζιλιάνοι ένοιωσαν μια πίκρα ότι κάποιοι άλλοι πήραν το κουμάντο στις εξελίξεις.

Το 2011 στο παγκόσμιο κύπελλο συλλόγων η Μπαρτσελώνα νίκησε την Σάντος στην οποία αγωνιζόταν τότε ο Νεϋμάρ. Ο Πεπ Γκουαρδιόλα είπε: «Η Μπαρτσελώνα συμπεριφέρεται στην μπάλλα με τον τρόπο που το έκαναν στο παρελθόν οι Βραζιλιάνοι,όπως συνήθιζε να μου περιγράφει ο παπούς μου». Με εκείνη τη δήλωση έστριψε το μαχαίρι βαθειά στην πληγή.
 
Η Βραζιλία έχει αλλάξει. Σε αυτό το παγκόσμιο κύπελλο έχει την υποχρέωση να κερδίσει, έστω κι αν ο μόνος τρόπος είναι να δείρει τον αντίπαλο. Η σκέψη, όμως, δεν έχει σταματήσει να τρέχει για να βρεθεί ο τρόπος που με νέες ιδέες θα την ξανακάνουν μοναδική.

Σας παρέθεσα την ανάλυση ενός τυχοδιώκτη, ονόματι Τιμ Βίκερυ. Άγγλος γραφιάς με τρέλλα για το νοτιοαμερικάνικο ποδόσφαιρο και το λονδρέζικο θέατρο. Το 1994 παράτησε τα πάντα και μετακόμισε στη Βραζιλία. Είκοσι χρόνια αλωνίζει τα γήπεδα της Νότια Αμερικής, καταγράφει δηλώσεις, αντιδράσεις, εικόνες, εξελίξεις. Θεωρείται ο κορυφαίος ευρωπαίος αναλυτής του ποδοσφαίρου που παίζεται σε μια ήπειρο με άλλη κουλτούρα και παθολογική αγάπη για το άθλημα.

Διαβάστε ακόμα:

Από ταρίφας βρήκε το δρόμο του