ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΠΑΡΕΙ ΑΥΤΗ Η ΒΡΑΖΙΛΙΑ!

Αυτή δεν είναι Βραζιλία. Μιλάει ο φιλοβραζιλιάνος αποδυτηριάκιας. Ναι, είμαι υπέρ της βραζιλιάνικης σχολής ποδοσφαίρου, όμως δεν επέτρεψα ποτέ των ποτών στον εαυτό μου να γίνω μια ξευτύλα. Μια θεούσα. Ένας πιστός βραζιλιανόπληκτος.

Δεν τον γνωρίζω τον Θεό, δεν τον έχω συναντήσει ποτέ μου, όμως τον πιστεύω, περισσότερο από φόβο. Και για το μεγαλείο του, επειδή δημιούργησε τα βουνά και τα λιβάδεια, τους ανθρώπους και τα φίδια. Τι είναι αυτά, ρε. Όχι, κύριε. Αν ο Θεός δεν είναι όπως εγώ τον γουστάρω, κάνε μου τη χάρη.

Μιλάμε για την Βραζιλία του μουντιάλ του 2014. Δεν θέλω να το πάρει. Επειδή δεν είναι η Βραζιλία που θέλω. Τόσο απλά.

Βεβαίως, ο ποδοσφαιρικός θεϊσμός γεννήθηκε με την Βραζιλία σ' όλο τον κόσμο. Μιλάω για θεϊσμό, όχι οπαδισμό, όχι τυφλή πίστη, όχι χουλιγκανισμό θρησκευτικό.

Ποια Αγγλία και Γερμανία, Ιταλία και Αργεντινή. Έχουν ποδόσφαιρο που σέβομαι. Που το υπολογίζω. Δεν εκφράζουν θεϊσμό. Δεν αποτελούν σχολή άξια να την λατρέψεις. Μόνο η βραζιλιάνικη ποδοσφαιρική κουλτούρα οδηγεί στην απελευθέρωση της ψυχής, στην αποθέωση και θέωση του φυσικού, του αλανιάρικου παιχνιδιού.

Καμμία θρησκεία καινούργια δεν επεβλήθηκε χωρίς βία. Λαοί προκειμένου να εγκαταλείψουν τα όσια και ιερά των παπούδων τους υποχρεώθηκαν με σφαγές, με εξορίες, με αίμα.

Ο αποδυτηριάκιας δεν είναι θεούσα. Και δεν με κερδίζει καμμία Βραζιλία όταν δεν είναι Βραζιλία. Αυτή η Βραζιλία που ξέρω, που θέλω. Δεν μου λέει κάτι η νίκη μιας ομάδας που ελάχιστη σχέση έχει με τις Βραζιλίες που αγάπησα.

Διαβάστε ακόμα:

Η Βραζιλία με τα μάτια ενός ειδικού