ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Ο ΠΙΟ ΕΥΦΥΗΣ ΠΑΙΚΤΗΣ

Δεν σου γεμίζει το μάτι αυτός ο Ιοακήμ Λεβ. Άσε ότι έχει και εβραϊκό όνομα. Ουδέτερο πράμα. Ανέκφραστο. Δεν σου προκαλεί την εντύπωση ότι κουβαλάει γνώσεις, εμπειρίες και, κυρίως, ότι είναι άτομο ικανό να επιβληθεί, να πείσει, να εμπνεύσει τους παίκτες. Και μιλάμε για παίκτες και αξίας και φίρμες. Για διεθνείς. Για παγκόσμιους πρωταθλητές.

Παρένθεση. Είναι λάθος να θεωρείται ότι στη διάρκεια του παιχνιδιού, μάλιστα όταν έχει πάρει φωτιά το Κορδελιό, όταν κτυπιούνται τα κορμιά, όταν το ματς κυλάει στην κόψη του ξυραφιού, λέω ότι και τότε ο παίκτης έχει αυτιά. Λάθος ότι τον έχει συνεπάρει η μέθη της σύγκρουσης με την αντίπαλη ομάδα και δεν είναι σε θέση να εισπράξει το τι του λέει ο προπονητής του.

Απεναντίας! Ακόμα και ο πιο ευφυής παίκτης, ο πιο μπαρουτοκαπνισμένος στις πιο δύσκολες στιγμές του παιχνιδιού θέλει να ακούσει τι του ζητάει ο προπονητής. Να του πει «έτσι», να τον καθοδηγεί «όχι, αυτό», «’ναι, το άλλο».

Λέμε για Λεβ. Μια γρήγορη κουβέντα που μου ‘ρχεται στο στυλό. Ο επόμενος προπονητής της Γερμανίας θα είναι ο βοηθός του Λεβ. Αυτό θα είναι το ιδεώδες. Όπως αυτός, η σιγανοπαπαδιά, ο Ιωακείμ, ήταν βοηθός του Κλίσμαν.

Ιδεώδης διαδοχή είναι αυτή διότι ό,τι δουλειά γίνεται στην εθνική αποτελεί παρακαταθήκη, είναι μια συνέχεια από τον έναν προπονητή στον άλλον.

Διαβάστε ακόμα:

Είμαι με την Ριάνα, όχι με τον Μέσι