Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

Δεν πας πουθενά χωρίς κλάσεως τερματοφύλακα. Αδιαφορώ για τις εξαιρέσεις. Ο κανόνας μετράει. Ομάδα που βλέπει υψηλά, που ζητάει υψηλές διακρίσεις σιγουρεύει τους στόχους της κατ' αρχήν με γκολκήπερ που πέραν της αξίας του ενεργεί και σαν ποδοσφαιριστής. Και με το πόδι, όχι μονάχα με τα χέρια.

Ο κύριος Μανουέλ Νόιερ μας δίνει την ευκαιρία να μιλήσουμε για τον σύγχρονο τερματατζή. Τι θα πει “σύγχρονος”; Αυτός που είναι όλα τα λεφτά. Και επειδή δεν μιλάμε για το ποδόσφαιρο μόνο, αλλά μέσα από το ποδόσφαιρο πλησιάζουμε αλήθειες ζωής, έχουμε και λέμε.

Ο προπονητής που ξέρει τη δουλειά του βάζει στις προπονήσεις τους τερματοφύλακες της ομάδας να παίζουν προωθημένοι, και συγκεκριμένα σέντερ-φορ. Και τον κυνηγό κρούσης να κάθεται κάτω από τα δοκάρια, στο καθημερινό διπλό. Γιατί;

Το χάρισμα στον άνθρωπο είναι να μπαίνει στη θέση του αλλουνού. Του παιδιού σου, της γυναίκας σου, του αφεντικού σου, του ανταγωνιστή σου, του όποιου νταραβερίζεσαι. Μόνον αν μπαίνεις στη θέση του αλλουνού τον καταλαβαίνεις καλύτερα.

Ο Νόιερ που προέρχεται από επιθετικός, που παίζει στις προπονήσεις και σα φορ, δεν έχει μπεί απλά στη σκέψη του αντίπαλου γκολτζή, αλλά έχει μάθει να διαβάζει τις κινήσεις του, τι αυτός υπολογίζει, τι φοβάται. Πώς; Αυτοεκπαιδευόμενος στο ρόλο του σκόρερ.

Ο 12ος παίκτης δεν είναι ο κόσμος της κερκίδας. Αποδυτηριάκιας μιλάει. Ο 12ος παίκτης της ομάδας είναι ο τερματοφύλακας όταν βγαίνει από τα καρέ του με τη μπάλλα κι αν  χρειαστεί ντριμπλάρει αντίπαλο. Το τραβάω κι άλλο. Αν το απαιτούν οι συνθήκες του παιχνιδιού ο τερματοφύλακας προωθείται και στο κέντρο του γηπέδου, ενεργεί σα χαφ. Και στο κόρνερ σπεύδει στην αντίπαλη περιοχή, όχι για να βγάλει φωτογραφία, αλλά για να κάνει γκολ, με το κεφάλι, με το πόδι.

Μετά τον Ολλανδό Φαν Ντερ Σάαρ του Άγιαξ και μετά της Μάντσεστερ, ο ιδανικός 12ος παίκτης της ομάδας είναι ο Μανώλης της εθνικής Γερμανίας. Αυτός, ο ψυχρός πύργος.

Διαβάστε ακόμα:

Οι αμέτρητοι Ελληνες Παπασταθόπουλοι