ΤΟ ΞΕΔΟΝΤΙΑΣΜΑ ΤΗΣ FIFA ΣΤΟΝ ΣΟΥΑΡΕΣ

Είναι, λέει, σκληρή η ποινή στον Λούϊς Σουάρες. Η πουτάνα η FIFA το έχει σακατέψει το παλληκάρι. Δεν του επιτρέπει ούτε να προπονηθεί στη νέα του ομάδα, την Μπαρτσελώνα. Τον θέλει «νεκρό», να μην υπάρχει, να μη φαίνεται καν στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, μέχρι να λήξει η ποινή του, τον Οκτώβριο. Κι αυτό, επειδή τράβηξε μια ακόμα δαγκωνιά.

Ρωτάω. Είναι σωστή η FIFA; Είναι δίκαιη η ποινή της σ’ έναν εργαζόμενο. Σ’ έναν επαγγελματία. Θα σου πω τη δική μου γνώμη. Ξεκάθαρα, όχι κωλομπαρίστικα. Έχουμε και λέμε, λοιπόν.

Γουστάρω την FIFA. Γουστάρω, για να είμαι πιο συγκεκριμένος, τη φιλοσοφία, την αντίληψη ότι οφείλουμε να προστατεύσουμε το πρότζεκτ. Ότι δεν επιτρέπουμε δαγκωνιάρηδες στην παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινότητα. Και επ’ αυτού δεν κάνουμε συμβιβασμούς, ακόμα κι αν ο παίκτης είναι τεράστια κλάση, ακόμα κι αν η Μπαρτσελώνα είναι κολοσσός, όχι της σειράς και του σωρού ομάδα.
Μια στιγμή. Μην παρεξηγηθώ. Δεν έκρινα σα δίκαιη, αυστηρή, σκληρή την ποινή της FIFA. Γιατί; Δεν είμαι δικαστής. Πιθανόν αν δίκαζα εγώ να ήμουν πιο επιεικής στην περίπτωση του Ουρουγουανού, πιθανόν να του επέβαλλα μεγαλύτερη τιμωρία.

Αυτό που λέω με την ευκαιρία είναι το άλλο. Ότι είμαι υπέρ του κανόνα. Του κώδικα. Της εφαρμογής των νόμων. Και ότι συμφωνώ μ’ όσους δεν θέλουν το ποδόσφαιρο κάτι άλλο απ’ αυτό που είναι, που πρέπει να είναι.

Διαβάστε ακόμα:

Και αγοράζω και πουλάω