ΟΜΑΔΑ ΜΕ ΔΟΜΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ

Γράφει ο ΜΑΝΟΣ ΜΑΝΟΥΣΕΛΗΣ

Η Εθνική ομάδα μπάσκετ νίκησε και την Κροατία, έκανε το 4-0 στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ισπανίας και βρίσκεται μια νίκη μακριά από την κατάκτηση της πρωτιάς στον όμιλο της. Το τέταρτο συνεχόμενο θετικό αποτέλεσμα σε συνδυασμό με την εξαιρετική εμφάνιση του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος έφερε μεγάλο πονοκέφαλο τόσο στους αντιπάλους της στα ισπανικά γήπεδα, όσο και στους (πάμπολλους) ειδικούς στην Ελλάδα, οι οποίοι είχαν προβλέψει (και αποδείξει με επιχειρήματα)την μετριότητα της ομάδας του Κατσικάρη και τώρα πρέπει να το γυρίσουν στις κυβιστήσεις, αλά Ιωάννης Μελισσανίδης, για να εξηγήσουν τα ανεξήγητα.

Τα πράγματα είναι απλά. Το μπάσκετ ακόμη και στην ειδική κατηγορία των εθνικών ομάδων είναι (από πάντα) ομαδικό άθλημα. Και την καλύτερη Εθνική  δεν την φτιάχνουν ποτέ οι  πρώτοι σκόρερ από 12 διαφορετικούς συλλόγους, αλλά οι 12 που μπορούν να συνεργαστούν μεταξύ τους  και  να συμπληρώσει ο ένας τον άλλο,  με τον αποτελεσματικότερο δυνατό τρόπο. Η δομή της ομάδας είναι υποχρεωτικά στρατιωτική. Ενας αρχηγός και ένας υπαρχηγός που  πλαισιώνονται από καλά εκπαιδευμένους στρατιώτες όλων των αναγκαίων  ειδικοτήτων είναι αρκετοί για να φέρουν εις πέρας την πιο δύσκολη αποστολή.

Ο Κατσικάρης, ακόμη και αν η Εθνική Ελλάδος δεν τα καταφέρει στα χιαστί παιχνίδια, έχει κάνει το καθήκον του στο ακέραιο. Η ομάδα που παρουσίασε έχει την ιδανική χημεία μεταξύ των μελών της, τα μέλη της βρίσκονται στην ίδια σελίδα, η ενέργεια που βγάζουν οι πέντε στο παρκέ και οι επτά στον πάγκο είναι πάντα μεγαλύτερη από εκείνη του εκάστοτε αντιπάλου.

Η επιτυχία του ομοσπονδιακού τεχνικού έγκειται στο γεγονός ότι οι παίκτες που έχει καλέσει, όλοι ανεξαιρέτως πλην του Αντετοκούμπο, έχουν παίξει και στο παρελθόν στην Εθνική ανδρών, χωρίς να έχουν την ίδια συνοχή, την ίδια ομοιογένεια, την ίδια σύμπνοια. Αυτό που γράφουμε δεν αποτελεί μομφή για τους προηγούμενους προπονητές. Είναι πολύ πιθανό αν μάζευε κάποιος την ίδια ακριβώς ομάδα πριν από ένα χρόνο, να μην είχε τόσο θετικά αποτελέσματα. Παίζει τεράστιο ρόλο ο χρόνος, το τάιμινγκ, για να αποδώσει μια ομάδα το καλύτερο της.

Όχι, δεν έχουμε δει ακόμη την καλύτερη βραδιά της Εθνικής Ελλάδος.  Οι διεθνείς μας μπορούν να τελειώσουν καλύτερα τις φάσεις στην επίθεση, όπου ειδικά στα σουτ από μέση και μακρινή απόσταση τα ποσοστά μας σηκώνουν βελτίωση. Οσο πιο βαθιά φτάνουμε στην διοργάνωση, όσο ανεβαίνει το επίπεδο των αντιπάλων, τόσο θα μειώνονται οι λύσεις στο ανοικτό γήπεδο και στον αιφνιδιασμό, τόσο αναγκαίο θα είναι το σκορ απέναντι σε οργανωμένες άμυνες.

Η μεγαλύτερη «μαγκιά» της Ελλάδας θα είναι το να μην χορτάσει με τις νίκες που έχει πετύχει τώρα, αλλά να παρουσιαστεί ακόμη πιο πεινασμένη απέναντι στην Αργεντινή όπου θα κριθεί η πρωτιά στον όμιλο, αλλά και στα νοκ άουτ που ακολουθούν. Ας αφήσουν όλους εμάς να απολαμβάνουν το θέαμα που προσφέρουν στους Ελληνες και ας συγκεντρωθούν στο επόμενο παιχνίδι. Ότι έγινε, έγινε! Στον αθλητισμό άλλωστε η μόνη στιγμή που μετράει είναι η παρούσα, ότι έγινε χθες, ότι θα γίνει αύριο δεν έχει την παραμικρή σημασία...

Διαβάστε ακόμα:

Πλεονέκτημα, τελικά, η απουσία βασικών