ΣΑΝ ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ ΣΕ ΖΩΟΛΟΓΙΚΟ ΚΗΠΟ

Γράφει ο ΣΤΗΒΕΝ ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ

Μπάσκετ δεν ξέρω, κι ούτε πρόκειται ποτέ να μάθω. Δεν με απασχολεί σπορ που σε κάθε φάση ο διαιτητής σφυράει κι είναι κατά το δοκούν του κάθε σχολιαστή. Χώρια που έχω και πρόβλημα με τον πασόκο σωλήνα, Τον Βασιλακόπουλο, ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΛΑΜΟΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΞΕΥΤΙΛΙΣΕΙ ΣΑΝ ΧΩΡΑ. ΝΑΙ, ΗΜΑΣΤΑΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΕΝΟΙ ΚΙ ΑΓΟΡΑΣΑΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΡΟΚΡΙΣΗ, ΣΤΟ ΑΘΛΗΜΑ ΤΩΝ ΑΝΥΠΑΡΚΤΩΝ. Στοιχείο που αποδεικνύεται κι από το άδειο γήπεδο, σε ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ.
Κάθισα και είδα το παιχνίδι. Σαν τουρίστας σε ζωολογικό κήπο. Καθαρά. Σάμπως όταν πάω και βλέπω τις φώκιες καταλαβαίνω τι κάνουν ή μήπως με ενδιαφέρουν τι λένε οι ιχθυολόγοι ή οι ζωολόγοι γι” αυτές; ΑΥΤΑ ΜΕ ΑΦΗΝΟΥΝ ΠΑΓΕΡΑ ΑΔΙΑΦΟΡΟ, όπως με αφήνουν ανέγγιχτο οι δηλώσεις του Σαμαρά στην ΔΕΘ ή αν οι Καρυάτιδες στην Αμφίπολη είχαν ή δεν είχαν πρόσωπο. Ή αν ο τάφος έχει συληθεί από τους ντόπιους.

Για το παιχνίδι να μιλήσουμε; Αυτή δεν είναι η αφορμή; Και τι να πούμε; ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΙΧΑΜΕ, και φυσικά το χάσαμε. ΑΥΤΟ ΕΣΗΜΑΙΝΕ Ο ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΜΑΣ. Φυσικά, πασοκικά, θα πρέπει ήδη να θεωρείται αδικία, που δεν υπάρχει κι άλλη wild card, να αγοράσει ο Βασιλακόπουλος για την εθνική μπάσκετ σε αυτήν την θέση του ανύπαρκτου τουρνουά. Του τουρνουά των γελοίων. Των υπερφυσικών ντοπαρισμένων τεράτων.

Διότι έχω δει και την ομάδα με τον Γκάλη και σήμερα έψαχνα να βρω τον Σπανούλη και τον Διαμαντίδη, που κατά τεκμήριο είναι οι καλύτεροι Έλληνες παίκτες. Οι λοιποί μπουρούσηδες, είναι απλά για να ντοπάρονται από τους πεθερούς τους, αν δεχτούμε οτι οι κασέτες λένε αλήθεια.

Όμως το μπάσκετ, ΕΠΕΙΔΗ ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΠΟΡ – και γι” αυτό αλλάζει κάθε τόσο κανονισμούς – επειδή έχει προσωπική επαφή και πολύ ξύλο σώμα με σώμα, αναδεικνύει κάτι άλλο : ΣΙΓΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΙ ΑΥΤΗ Η ΣΕΡΒΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Και μην νομίζετε οτι κάνω τον ειδικό. Το λέω βάσει κέρδους στο στοίχημα. Το μπάσκετ είναι άθλημα – που λέει ο λόγος – που βγάζει την ψυχή και την ψυχοσύνθεση του κάθε λαού. Κύρια είναι ψυχή κι αντοχή στα χτυπήματα έτσι όπως το έχουν καταντήσει στην Ευρώπη, κι αν βέβαια οι Έλληνες έχουν κάποια παράδοση, είναι διότι μια ζωή πετάνε λεφτά σε άδειο κρατικό καλάθι, έυστοχα.

Αν όμως μιλήσουμε για φυσική κατάσταση, δύναμη και λοιπά, – φυσικά η ρακέτα έγινε σήμερα «ζωγραφιστό» οι Έλληνες αθλητές είναι για τον πούλο. Καμιά Σενεγάλη, Φιλιππίνες και το ξεστόχιασμα με την θεότρελη Κροατία είναι αρκετά. Πριν έφταιγε ο Ιταλός και τα λοιπά που θα πουν οι τίποτες μπασκετικοί, που όπως σωστά έχει επισημάνει ο Snitch, απλά δεν ξέρουν ελληνικά.

Πράγματι, είναι δύσκολη η γλώσσα. Πιο εύκολες οι διάλεκτοι.

Όπως πιο εύκολες οι άμυνες ή οι επιθέσεις, για την αδάμαστη ψυχή των Σέρβων. Κοινώς, παλιών Παρτιζάνων. Κι όποιος ξέρει, κατανοεί. Όποιος δεν ξέρει, μπορεί να συνεχίσει να μιλάει για wild cards. Που για να το κάνεις αυτό, ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΚΑΤΟΥΡΗΣΕΙ ΓΕΝΙΚΑ ΤΟ FAIR PLAY ΤΟΥ ΑΘΛΗΜΑΤΟΣ ΣΟΥ Ή ΓΕΝΙΚΑ ΚΑΤΑΝΟΕΙΣ, ΟΤΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ ΚΙ ΑΝΕΒΑΖΕΙ ΦΡΟΝΗΜΑ ΑΝ ΔΕΚΑ ΑΘΛΗΤΕΣ ΠΑΡΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΔΙΑΚΡΙΣΗ. Μετά βέβαια, μας φταίει η ανατολική Γερμανία ή η άρση βαρών που δεν ξανάγινε η πουτάνα. Σαν τον Κεντέρη, που ΕΝΩ ΑΘΩΩΘΗΚΕ, δεν ξανάτρεξε. Η ποτάνα η κοινωνία.

Υγεία δεν έχεις και παιδεία, και θέλεις μπάσκετ; Ρε άντε και γαμήσου λεχρίτη. Που ακόμα κυκλοφορείς σαν κλέφτης στον πλανήτη. Και μιλάς για διαπραγματεύσεις με τον δανειστή σου, την ώρα που αυτός σε θεωρεί ανυπόλυπτο. Και σε βλέπει σαν τον ανύπαρκτο μπροστά του. ΔΙΚΑΙΟΤΑΤΑ. Διότι το έχω αντιμετωπίσει κι εγώ: Όταν ο πατέρας μου δεν είχε να φάει, πήγαινε στα χωράφια. Δεν πήγαινε να πετάει ή να κλωτσάει μπάλες. Δεν έκανε εξαγωγή της φτώχειας του, ΣΑΝ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΔΙΕΘΝΩΣ ΡΕΖΙΛΙ.

Κι είναι σπουδαίο κράτος – έθνος η Σερβία. Κύρια επειδή είναι πονεμένο. Μπόμπες έτρωγε μέχρι πριν από τρία χρόνια, ενώ η Ελλάς έτρωγε σούσι. Είτε μπορούσαν οι Έλληνες, είτε επειδή έπρεπε να περάσουν κι από αυτήν την κατάσταση. Αφού είχε βαρεθεί το ιμάμ κι αφού σήμερα στα χωριά των προγόνων τους, τους κάνουν παρατήρηση για το σερβάν. Αφού και την ψησταριά την είπαν BBQ. Είδαν την πρόοδο έτσι και τις γνώσεις τους να πιάνουν τόπο με τον βλάχο πεθερό, που τους μίλαγε ακόμα με την τοπική διάλεκτο.

ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΧΑΘΗΚΕ ΚΑΙ Η ΚΑΛΑΘΟΣΦΑΙΡΑ ΚΙ ΕΓΙΝΕ ΜΠΑΣΚΕΤ. Δεν τρέχει κάτι όμως. Αυτό το χειροκίνητο άθλημα είναι πραγματικά ό,τι ταιριάζει στην Ελλάδα. Απλά και στην μαλακία αποδείχθηκε οτι υστερούμε. Και φυσικά ξέρουμε πού υστερούμε. ΠΑΛΑΜΕΣ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ. Μέχρι κι ο Ψινάκης βαρέθηκε και βγήκε να φτειάξει τον Μαραθώνα.

Τι είναι η Ελλάδα; Πάντως μπάσκετ δεν είναι. ΞΥΠΝΕΙΣΤΕ, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΗΚΑΝ ΟΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΕΝΟΙ. ΔΙΚΑΙΟΤΑΤΟ, ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ Η ΗΤΤΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΕΡΒΟΥΣ, θα φέρει δικαιολογίες από τους σκουντήδες, χώρια που είχαμε οριστεί οτι παίζαμε εκτός έδρας.

Το κείμενο αναρτήθηκε στο blog του ΣΤΗΒΕΝ ΑΒΡΑΜΙΔΗ «Στο φως του φεγγαριού και στη σκια του ήλιου»

Διαβάστε ακόμα:

Μας έδειραν και μας νίκησαν