ΓΙΑ ΤΗ ΦΑΝΕΛΛΑ, ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ!

Θέλουμε παίκτες να παίζουν για τη φανέλλα, όχι για τα λεφτά. Το λένε ακόμα. Την ακούς ακόμα τη χοντρομαλακία.

Πώς να συνεννοηθείς με κάποιον που βάζει πιο επάνω από τα φράγκα ένα κομμάτι πανί. Να του πεις επαγγελματία “Έλα να παίξεις στην ομάδα μας, θα σου δίνουμε τόσα λεφτά, όσα θα αναφέρει το συμβόλαιο, αλλά δεν θα παίζεις για τα λεφτά, για το χρήμα, αλλά για το χρώμα της φανέλλας, για το σήμα της”.

Κατ' αρχήν για να μιλήσει περί φανέλλας μια ομάδα πρέπει να έχει φανέλλα! Να έχει δείξει, δηλαδή, ότι πρώτα αυτή σέβεται τη φανέλλα και ό, τι αντιπροσωπεύει η φανέλλα. Επειδή πράγματι η φανέλλα, αυτό που εννοούμε φανέλλα είναι το αληθινά περιουσιακό στοιχείο της κάθε ομάδας. Και ακόμα, ότι πράγματι η φανέλλα είναι πιο βαρειά από τα λεφτά του συμβολαίου ενός παίκτη.

Τι θέλω να πω. Δεν μπορεί μια ΠΑΕ, πολύ περισσότερο οι οπαδοί της, να μιλάνε για φανέλλα όταν η ομαδα αδιαφορεί εντελώς για τη συναισθηματική σχέση με τους ποδοσφαιριστές που κατά καιρούς φοράνε τη φανέλλα της. Η δουλειά καταλήγει ούτε σε ξέρω, ούτε με ξέρεις. Και είτε φόρεσες τη φανέλλα μου, είτε όχι, είναι το αυτό, κύριε ποδοσφαιριστά.

Όταν, λοιπόν, μια ομάδα δεν τιμάει τη σχέση της με τον ποδοσφαιριστή, δεν ενδιαφέρεται να κρατήσει μαζύ του δεσμό ουσίας, αφού εκείνος κρεμάσει τα παπούτσια του, για ποια... φανέλλα μιλάνε; Η ομάδα στην πράξη αντιμετωπίζει τον παίκτη σα λεγεωνάριο, σα στυγνό επαγγελματία, και από πάνω του ζητάει τον ποδοσφαιρικό πατριωτισμό της φανέλλας.

Διαβάστε ακόμα:

Ξυπόλυτος Ολυμπιονίκης