ΠΡΙΝ ΤΟ 2-0 ΚΤΥΠΗΣΕ ΤΟ ΚΑΜΠΑΝΑΚΙ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ

Ήταν καλός ο Ολυμπιακός, λέει. Μέτριος ήταν ο Ολυμπιακός, λέει ένας άλλος. Άκουσα και το άλλο. Βαρύς φάνηκε ο Ολυμπιακός, μία άλλη άποψη. Μιλάμε για καφέ; Βαρύς, γλυκός, σκέτος, μέτριος, και σε χοντρό φλυτζάνι. Λέμε τέτοια;

Δεν θα τον πω καλό, κακό, μέτριο τον Ολυμπιακό. Δεν φθάνει μια λέξη, μια κουβέντα για να πιάσεις το σφυγμό της ομάδας στο παιχνίδι. Και, βέβαια, δεν θα κρίνεις με βάση το αποτέλεσμα. Ποτέ αυτό. Είναι αντιποδοσφαιρικό να επηρεάζει την κριτική το τελικό αποτέλεσμα.

Η Μάλμε για παράδειγμα ίσως να αστοχούσε στα δύο της γκολ. Όπως να έκανε γκολ άλλες φάσεις. Ο διαιτητής να έδινε το πέναλτυ και ο Ολυμπιακός να το έχανε. Όπως να αξιοποιούσε ο πρωταθλητής τις δικές τους ευκαιρίες για γκολ.

Τελικά, ένα παιχνίδι έχει και δεύτερη και τρίτη ανάγνωση. Αλλοιώς το πλησιάζεις πέντε λεπτά μετά τη λήξη του και αλλοιώς μετά από πέντε και δεκαπέντε ώρες. Μήπως είμαι πιο κοντά στην πραγματικότητα αν πω ότι ο Ολυμπιακός ήταν επιπόλαιος στη Σουηδία. Αρκέστηκε στην ανωτερότητά του και δεν περίμενε να απειληθεί από την αντίπαλό του.

Κι όμως! Η Μάλμε κτύπησε το καμπανάκι στον Ολυμπιακό. Η κεφαλιά από κοντά που δεν έκανε το 1-0 των γηπεδούχων ήταν η απόλυτη προειδοποίηση στον Ολυμπιακό να αντιληφθεί τον κίνδυνο που εγκυμονούσε το πρόβλημά του στο κέντρο της άμυνας. Δεν έλαβε υπ' όψιν του ο Ολυμπιακός το καμπανάκι και στη συνέχεια έφαγε την καμπάνα.

Διαβάστε ακόμα:

Γιατί έχασε ο καλύτερος της Μάλμε, Ολυμπιακός