ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΣΤΙΓΙΟ ΣΤΟΝ ΜΗΤΡΟΓΛΟΥ

Επί Κόκκαλη ο Ολυμπιακός είχε κάνει μια σπουδαία πώληση ποδοσφαιριστή. Παρένθεση απαραίτητη. Μεταγραφές δεν σημαίνει μόνον αγοράζω. Η μεγάλη επιτυχία είναι και να πουλάς. Και να μεταπουλάς.

Παίρνεις έναν παίκτη π.χ. έναντι ενός εκατομμυρίου, παίζει για πάρτη σου 1-2 χρόνια, άρα πιάσανε τόπο τα λεφτά σου και κονομάς όταν τον παραχωρείς σ' άλλη ομάδα με 2-5 εκ. Αυτό είναι νταραβέρι. Αυτός είναι ο στόχος, όταν είσαι ελληνική ομάδα, όχι ΠΑΕ που πρωταγωνιστείς στην Ευρώπη.

Ο Καστίγιο ήταν η μεγάλη εμπορική κίνηση του Ολυμπιακού επί Κόκκαλη, που άρπαξε 16 εκ. με την παραχώρηση του Ουρουγουανού. Ο οποίος Καστίγιο, όπως π.χ. και ο Μήτρογλου δεν έπιασαν όταν έφυγαν από τον Ολυμπιακό. Γιατί; Επειδή ήταν παίκτες του Ολυμπιακού. Επειδή οι ίδιοι δεν έχουν προσωπικότητα σαν άτομα.

Ποδοσφαιριστής δεν σημαίνει μόνον ξέρω να κλωτσάω και να πανηγυρίζω. Όχι, βέβαια. Απαιτούνται και κάποια άλλα προσόντα, αυτά που λέμε πνευματικού χαρακτήρα. Ο Γιάγια Τουρέ π.χ. έφυγε από τον Ολυμπιακό και πήγε Μπαρτσελώνα και Αγγλία. Γιατί; Επειδή ο αράπης από μόνος του ήταν προετοιμασμένος τι θα αντιμετωπίσει στο ανώτερο επίπεδο και πως θα διαχειριστεί την ποδοσφαιρική του αξία.

Να καταλήξω. Ο Ολυμπιακός, όπως κάθε άλλη ελληνική ΠΑΕ, είτε κάνει πρωταθλητισμό, είτε όχι, δεν αποτελεί σχολή. Δεν έχει πείσει, άλλωστε ούτε ενδιαφέρεται να πείσει την Ευρώπη ότι εμείς εδώ λειτουργούμε όπως ένα φυτώριο. Το ότι κάποιοι ποδοσφαιριστές έφυγαν από την Ελλάδα, αυτό δεν οφείλεται στη βοήθεια που πήραν από το πρωτάθλημα. Απλά έγιναν στόχος ευρωπαϊκών ομάδων διότι οι ίδιοι ξεχώρισαν, χωρίς την αποφασιστική αβάντα της ομάδας τους.

Διαβάστε ακόμα:

Τίποτα δεν αλλάζει στον Ολυμπιακό με το τέλος του Μίτσελ