ΟΙ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΙΟ ΠΟΝΗΡΟΙ ΣΤΗΝ ΠΙΑΤΣΑ

Αυτοί που σήμερα βρίσκονται στον πίνακα των διαιτητών και σφυρίζουν τα παιχνίδια της σούπερ λίγκα πριν από 20 χρόνια έπαιζαν σε ματσάκια της Δ' εθνικής. Για όποιον
αντιλαμβάνεται κάποια πράγματα κάπου εδώ η κουβέντα τελειώνει.

Δεν είναι κορόιδο ο διαιτητής, είναι ο περισσότερος ανοικτομάτης στην ποδοσφαιρική πιάτσα. Αποδυτηριάκιας μιλάει. Ούτε ο ποδοσφαιριστής και οι προπονητές, ούτε ο δημοσιογράφος πιάνει τόσο καλά τι παίζει στο χώρο όσο ο διαιτητής με τις δικές του κεραίες.

Από τα μέσα, λοιπόν, της δεκαετίας του '90, που στήθηκε η Παράγκα, ειδικά από τότε πολύ περισσότερο τα εκκολαπτόμενα κοράκια είχαν να επιλέξουν. Είτε θα προσκυνήσουν αν θέλουν να κάνουν καριέρα, είτε αργά ή, γρήγορα και σίγουρα πρόωρα θα βρεθούν εκτός κόλπου.

Βεβαίως σήμερα στην Ελλάδα το διαιτητιλίκι είναι “καριέρα”. Και όπως η νεολαία του κόμματος κάποτε προετοίμαζε τα φυντάνια της πολιτικής, τους αυριανούς υπουργούς, έτσι από τις μικρές κατηγορίες πρωταθλημάτων ο διαιτητής παίρνει το “μήνυμα”. Ο γαμάω στην πιάτσα είναι ο πρόεδρος της άλφα μεγαλοομάδας. Αύριο ένας άλλος πρόεδρος. Αναλόγως πορεύεται και ο διαιτητής. Χωρίς να χρειαστεί κάποιος πονηρός να του πει πως να σφάζει το καρπούζι και πως να μοιράζει μέχρι και τα σπόρια. Το ξέρει το μάθημα μόνος του.

Διαβάστε ακόμα:

Γιατί ο Αστέρας έχει πρόβλημα με τους «μικρούς»