ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ, ΠΟΙΟΣ Ο ΠΑΡΑΜΥΘΗΣ
Τελειώνει το ματς και ο μαρκουτσοφόρος το χώνει στο στόμα του ενός προπονητή: «Έπρεπε να κερδίσουμε μπλα μπλα μπλα...». Το μαρκούτσι στο στόμα του αλλουνού προπονητή: «Έπρεπε να κερδίσουμε μπλα μπλα μπλα...». Συμπέρασμα. Κοροϊδία. Σκέτο παραμύθι.
Ο προπονητής στο μικρόφωνο δεν λέει πως είδε το παιχνίδι από την πλευρά του. Όχι. Πουλάει το παραμύθι του. Στη ψύχρα. Κάνει το μαύρο, άσπρο. Χωρίς να κινδυνεύει να φάει γιαούρτι. Γιατί;
Το ποδόσφαιρο είναι τέτοιο έργο που δίνει το δικαίωμα στον προπονητή, τον κάθε προπονητή, να κάνει νύχτα την ημέρα. Να μη βλεπόταν η ομάδα του κι αυτός να δίνει συγχαρητήρια στους παίκτες του. Το σότο. Ειδικά αν κερδίσει θα πει ότι «τα παιδιά έκαναν ό, τι τους ζήτησα, βάσει του σχεδίου μου...».
Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ 4-3. Είπε ο Αναστασιάδης ότι χάσαμε ένα δικό μας παιχνίδι. Ο δε Αναστασίου ότι ούτε στιγμή ένοιωσε πως ο ΠΑΟΚ μπορεί να μας απειλήσει. Λοιπόν;
Τελικά, ποιο είναι το νόημα να μιλάνε οι προπονητές; Για να συγκρίνονται με τους... πολιτικούς. Ότι αυτοί, οι προπονητές είναι πιο παραπλανητικοί, πιο μπαλαμούτηδες.
Σε άλλες πιο προχωρημένες καταστάσεις οι προπονητές μπορεί να είναι και πιο σοβαροί απ` ότι τους θέλουν. Πάρε φάση. Πριν από 8 χρόνια είχε γίνει ένα παιχνίδι μεταξύ της Πόρτσμουθ και της Ρέντινγκ για την Πρέμιερ της Αγγλίας που έληξε 7-4. Ο κόσμος ήταν ενθουσιασμένος, ο σπήκερ του BBC εκστασιασμένος, όμως οι δυο προπονητές Χάρι Ρέντναπ και Στιβ Κόπελ είπαν άλλα μετά το τέλος. «Είναι γελοίο να μπαίνουν τόσα γκολ σε ένα ματς. Καταλύεται κάθε τακτική και σύστημα που έχουμε σχεδιάσει. Καταλαβαίνουμε ότι ο κόσμος το απόλαυσε, όχι όμως κι εμείς».
Το τελευταίο για εκείνους που μας έπρηξαν τα παπάρια ότι επρόκειτο περί ματσάρας το Παναθηναϊκός - ΠΑΟΚ 4-3.
Διαβάστε ακόμα: