«ΠΑΙΔΙΑ» ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΝΤΡΑΧΑΛΑΙΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ

Έβγαλε λόγο ο Σέρχιο Μαρκαριάν λίγο πριν αναχωρήσει η αποστολή της εθνικής ομάδας, που την προσεχή Κυριακή παίζει με την Ουγγαρία στη Βουδαπέστη. Τον ρώτησαν τον προπονητή κι αυτός επειδή δεν είχε να πει κάτι ουσιαστικό, γι' αυτό έβγαλε λόγο. Έτσι συμβαίνει.

Όταν ένας επαγγελματίας έχει κάτι σοβαρό στο κεφάλι του, δεν το λέει. Και δεν πρέπει να το πει. Κινδυνεύει, άλλωστε, για δύο λόγους αν το κάνει. Πρώτον, να μην καταλάβουν τι είπε. Και, δεύτερον, να αρπάξει κριτική, τι είναι αυτά που λες, θα του βγουν οι πονηροί των μήντια.

Γι' αυτό ο προπονητής, όπως ο αρχηγός του κόμματος, ο πρόεδρος της ΠΑΕ, αν πρόκειται να μιλήσουν θα πουν τα τετριμένα. Τα πολυμεταχειρισμένα. Όπως ο Μαρκαριάν. Έχουμε
προβλήματα. Τα πράγματα είναι ζόρικα. Ελπίζω, όμως, ότι θα τα δώσουν όλα τα παιδιά. Εδώ είμαστε.

Έβγαλε ένα λόγο από 315 λέξεις ο Μαρκαριάν. Φοβερό. Κάθε επτά λέξεις έλεγε «τα παιδιά». Δεν υπάρχουν επαγγελματίες. Ποδοσφαιριστές. Διεθνείς. Άτομα. Άνδρες. Μονάδες. Τίποτα απ' αυτά. Υπάρχουν «τα παιδιά». Έτσι τους λένε οι προπονητές. Αυτοί, όμως, γιατί δεν παριστάνουν τον μπαμπά; Τον δάσκαλο. Την γιαγιά.

Το ότι ο ποδοσφαιριστής φοράει κοντό παντελονάκι, αθλητικό σώβρακο, δεν σημαίνει ότι είναι ανήλικος, της σχολικής ηλικίας. Δεν είναι παιδιά, όσο κι αν ο προπονητής, ο
κάθε προπονητής τους αποκαλεί έτσι δίχως σκέψη να τους μειώσει.

Μόνον παιδιά δεν είναι οι ποδοσφαιριστές, είναι οικογενειάρχες, καριερίστες που υπογράφουν συμβόλαια. Κόψτε, λοιπόν, αυτή την ανοησία να τους λέτε «παιδιά», δήθεν ότι
τους προστατεύετε, ότι αποτελείτε όλοι μια παρέα, πριν ξεκινήσει η πενταήμερη του γυμνασίου.

Διαβάστε ακόμα:

Σκάβουν τον τάφο του πρωταθλήματος