ΕΠΡΕΠΕ Η ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΑΣ ΤΑ ΔΕΙΞΕΙ Ο ΡΑΜΟΣ

Γράφει ο Βενέδικτος Παρλαβάντζας

Ποια είναι η Ρεάλ Μαδρίτης; Ακριβώς. Η Βασίλισσα. Αυτή που θέλει το στέμμα της, τα φτιασίδια της, την κυριαρχία. Μοιραία όταν ρωτάει τον καθρέφτη κι αυτός της λέει ότι κάποια Μπάρτσα ή Μπάγερν είναι πιο όμορφη τα παίρνει στο κρανίο.

Το μεγάλο της πρόβλημα είναι ότι δεν μπορεί να το γυρίσει στο αλλιώς. Οπως στο παραμύθι, που «παίζει» άμα λάχει δηλητήριο για τη Χιονάτη και πρίγκιπας για την ανάστασή της. Ναι, φίλε φοβερά πράγματα. Μιλάω για αυτά που συμβαίνουν στα παιδικά παραμύθια. Θάνατοι, ραδιουργίες, τρελό bullying και σου πετάνε ένα ξεροκόμματο στο τέλος. Ενα happy end αφού πριν έχεις δει τον τρόμο στα μάτια του παιδιού σου. Θρίλερ σε περίβλημα κόμικ. Της πουτάνας το μαγκάλι, που θα έλεγε κι ο αποδυτηριάκιας. Σκεψου το κι έλα μετά να μιλήσουμε για το αδικοχαμένο παλληκάρι τον Γιακουμάκη.

Λέγαμε για τη Ρεάλ Μαδρίτης, όμως. Τι αλαζονική ομάδα! Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Το επιβάλει η φήμη της, η σχέση της με το στέμμα και το κατεστημένο γενικότερα. Σιγά μην ιδρώσει το αυτί της με τους Podemos. Η Ρεάλ αποφασίζει ποιον θέλει να πάρει. Δεν εξετάζει την τιμή, δεν ασχολείται με τον λογαριασμό. Υπάρχουν τρικ στα ζόρια. Θρυλείται πως κάποτε πούλησε το Μπερναμπέου στο Δήμο της Μαδρίτης και μετά από λίγα χρόνια το ξαναγόρασε μισοτιμής. Κιμπαριλίκια από το Δήμαρχο ντε Μαντρίντ, όχι σαν κι εκείνον τον άμπαλο της Ν. Φιλαδέλφειας - Χαλκηδόνας.

Κάπως έτσι αγόρασε τον Μπέιλ με 100 εκατομμύρια και τώρα ο Ουαλός έχει προκύψει παρακατιανός για τους ψωνισμένους υπηκόους. Σαπάκι τον βγάλανε τον γίγαντα, επειδή δεν είναι λούστρος. Να γυαλίζει παπούτσι και τακουνάκι από το πρωί μέχρι το βράδυ. Οπως, για παράδειγμα ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Αυτός μάλιστα. Αυτός πρέπει να ήταν Ρεάλ από κούνια. Στην τρίχα το μαλλί, η μπλούζα, το σορτσάκι και η έπαρση. Τον έκανε μάγκα ο Μπενζεμά στο Καμπ Νου και αυτός έλεγε κάλμα κάλμα για να πικάρει τους οπαδούς της Μπαρτσελόνα.

Μα τι λέω. Εδώ μιλάμε για τον άνθρωπο που στον περσινό τελικό του Champions League πέτυχε το «καθοριστικό» τέταρτο γκολ της Ρεάλ και μας έδειξε τους γραμμωμένους κοιλιακούς του σε πλήρη έξαρση. Προσπάθησε να μας πείσει ότι το 3-1 που υπήρχε, πριν σκοράρει από το σημείο του πέναλτι και με την Ατλέτικο να έχει παραδώσει πνεύμα, ήταν επισφαλές. Τότε ρε μεγάλε, ο Ράμος που έσωσε το παιχνίδι στις καθυστερήσεις του κανονικού αγώνα, έπρεπε ή δεν έπρεπε να μας δείξει τα παπάρια του; Με το συμπάθιο, αλλά κατά τη Ρονάλντιο λογική, έπρεπε να μας τα δείξει.

Γι` αυτό σου λέω φίλε, άστα και βράστα. Δεν θα βγάλεις άκρη. Η είσαι ένας από αυτούς ή είσαι ένας τίποτας γι` αυτούς. Κι αν τους ξινίσει στο ξαφνικό ο παιχταράς γίνεται αμέσως κανένας. Την ίδια ώρα ο η γη γυρίζει, ο ήλιος βγαίνει από την ανατολή και η Ρεάλ παραμένει στον κόσμο της.

ΥΓ: Χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω, σας ενημερώνω ότι η σημαία και το ζήτω η 25η Μαρτίου που ανέβασε η Σάλκε στο λογαριασμό της στο facebook, δες...

...είναι αφιέρωση της Φρίντας σε μένα. Αν δεν καταλαβαίνετε για τι μιλάω, διαβάστε ΜΟΝΟ ΜΕ ΕΝΑ ΚΛΙΚ την τρομερή κοινή μου περιπέτεια με τον πρώην προπονητή του ΠΑΟΚ, Χούουμπ Στέφενς, στο Γκενζελκίρχεν

Διαβάστε ακόμα:

Δεν μας παρατάτε με τους Μέσι και Ρονάλντο