ΦΙΕΣΤΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΧΩΡΙΣ ΚΕΦΙ

Είναι από τις σκηνές που με τίποτα δεν θέλεις να ξαναζήσεις. Παίρνεις το πρωτάθλημα, σου λέει ο άλλος «Και του χρόνου» και εσύ μόνο που δεν τον βρίζεις. Μετά το 4-0 στο Καραϊσκάκη Γύρος Θριάμβου του Ολυμπιακού μπροστά σε άδειες κερκίδες. Σκέτη κατάθλιψη.

Τι να κάνουν οι φουκαράδες οι ποδοσφαιριστές, οι πρωταθλητές Ελλάδος που τα κατάφεραν να το κατακτήσουν χωρίς αντίπαλο. Βλέπεις, είναι και αυτές οι καταραμένες κάμερες που σε υποχρεώνουν να… πανηγυρίσεις. Με το ζόρι το έκαναν οι νικητές και του Λεβαδειακού. Σα σωστοί επαγγελματίες περισσότερο και λιγώτερο σαν καλοί θεατρίνοι το ‘παιξαν τρισευτυχισμένοι. Δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά. Έτσι γίναμε μάρτυρες με χαρούλες χωρίς κέφι.

Αρχίζει το ματς και ο διαιτητής εκτός τόπου και χρόνου κάποια στιγμή βγάζει το κοράνι των κανονισμών. Λες και ήταν στημένος από τον Αλαφούζο να ανατινάξει το παιχνίδι στον αέρα. Να ενοχοποιήσει την γνησιότητά του. Έτσι που λες. Το κοράκι απέβαλε τον τερματοφύλακα του Λεβαδειακού και άφησε τον Κομπότη με δέκα παίκτες. Τι θα πει είναι η σωστή απόφαση. Να την βράσω τέτοια διαιτητική δικαιοσύνη. Έπρεπε να κάνει το κορόιδο, να μη «δει» την απόκρουση του Σηφάκη με το χέρι. Αυτό θα πει ψυχολογία του ρέφερυ, όχι να χαλάσει το παιχνίδι, αλλά και τη γιορτή του Ολυμπιακού.

Ο Λεβαδειακός είχε τον πρώτο λόγο στο ματς. Με επιθετικότητα. Με ευκαιρίες. Με κατοχή της μπάλλας. Ένας Ολυμπιακός που δεν βλεπόταν. Χαμένος, ασυντόνιστος, σκόρπιος. Και έρχεται ο διαιτητής με τη δικτατορία των κανονισμών και βάζει τον Ολυμπιακό στο παιχνίδι.

Μιλάμε για τον πρωταθλητή Ολυμπιακό, δεν μιλάμε για τον νικητή με 4-0 του Λεβαδειακού. Και τι λέμε; Ένας μετριότατος Ολυμπιακός κρίνοντάς τον στο σύνολο της σαιζόν παίρνει το πρωτάθλημα 4 αγωνιστικές πριν την λήξη του πρωταθλήματος. Αυτή είναι η ιστορία. Και την ξέρουν πολύ καλά οι επαγγελματίες του Ολυμπιακού. Ότι πήραν το πρωτάθλημα χωρίς την πίεση από κάποιον ανταγωνιστή.

Διαβάστε ακόμα:

Ο Μαρινάκης μετράει το χρυσάφι στο ζύγι