ΝΕΟΥΣ ΣΑΒΙΟΛΕΣ ΨΑΧΝΕΙ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Ακούω Ρομπίνιο και προβληματίζομαι. Δεν μιλάω σαν Ολυμπιακός, ούτε σαν αντιολυμπιακός. Βλέπουμε πως παίζουν τα πράγματα στο χωριό μας. Στο πρωτάθλημά μας. Στην Ελλάδα. Ποια είναι η Ελλάδα, ένα χωριό απέναντι στην Αγγλία και την Γερμανία, την Γαλλία και την Ισπανία. Κι ένα χωριό ασόβαρο, γραφικό, της πλάκας, όχι αξιόπιστο όπως κάποια άλλα κράτη με το ίδιο μέγεθος σαν την Ελλάδα.

Να τον κάνει τι π.χ. τον Ρομπίνιο, αλλά και τον 33χρονο Μεξές ο Ολυμπιακός. Ο μεν πρώτος, ταλαντούχος χωρίς συζήτηση, έχει μια πορεία αντιεπαγγελματική, αντικαριερίστικη, ένας γυρολόγος λεγεωνάριος. Ο δε Γάλλος σε ηλικία που αρχίζει να παίρνει την καθοδική του πορεία. Μ' αυτούς, με τέτοιους δεν κτίζεις ομάδα.

Γιατί, λοιπόν, παίζουν αυτά τα δύο ονόματα στον Ολυμπιακό, πιθανόν κι άλλα ονόματα στο στυλ «Σαβιόλα», δηλαδή παικτών φιρμάτων, που όμως, χωρίς καμμία εγγύηση ότι θα έχουν και προσφορά. Τι να την κάνεις την αξία και την πείρα, όταν ο άλλος θα έρθει για αρπακτή. Τι έδωσε ο Αμπιντάλ; Άλλο βαρβάτο όνομα.

Δεν αποκλείεται το πρωτάθλημα του Μαρινάκη να είναι η εξέδρα. Το άδειο Καραϊσκάκη. Με παίκτες βεντέτες γεμίζει το γήπεδο, λέει ο κανόνας. Πράγματι ο κόσμος φτιάχνεται με τα μεγάλα ονόματα. Αν, όμως, το μεγάλο όνομα αποδειχθεί πατάτα, ο κόσμος δεν τσιμπάει. Οπότε οι ανασφάλειες του Μαρινάκη και η επιθυμία του να ξανακερδίσει τους γάβρους είναι μια συνταγή με ρίσκο.

Το πρόβλημα του Ολυμπιακού, επιμένω, δεν ήταν στο ρόστερ. Υπάρχουν κι άλλοι λόγοι που η ομάδα, με τους καλούς παίκτες της, δεν έπαιζε μπάλλα. Μην τρελλαθούμε. Ο Παναθηναϊκός, δηλαδή, και ο ΠΑΟΚ έχουν καλύτερο ρόστερ;

Ο Ολυμπιακός απέτυχε, δεν θεωρώ επιτυχία να παίρνεις πρωτάθλημα χωρίς αντίπαλο, διότι δεν έγινε καλή δουλειά. Άρα, το πρόβλημα δεν είναι να έρθουν καινούργιοι μισθοφόροι και το μαγαζί να ξεφορτώσει κάποιους άλλους.

Διαβάστε ακόμα:

Αλήτης βάζελος γιατρός έσωσε γάβρο καρδιοπαθή