ΑΓΡΑΦΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΡΕΑΛ-ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ

Θέλω να δω ποδόσφαιρο. Αυτό ακριβώς περιμένω και από την επαναληπτική αναμέτρηση Ρεάλ-Γιουβέντους. Ποδόσφαιρο. Που δεν είναι μονάχα η μπάλλα στο πλεχτό. Ούτε οι ευκαιρίες για γκολ. Ούτε οι υψηλής τεχνης προσωπικές ενέργειες ποδοσφαιριστών, ντρίμπλες, τακουνάκια, στοπαρίσματα, αποκρούσεις, πάσες που τις λένε ασίστ και αφοπλίζουν τον αντίπαλο. Ποδόσφαιρο είναι όλα αυτά, είναι και η μαγεία του απρόβλεπτου. Ένα σενάριο που γράφεται εκείνη τη στιγμή που παρακολουθείς το έργο.

Έτσι που λες. Είμαι θαυμαστής του ποδοσφαίρου, όχι οπαδός μιας ομάδας. Μου είναι αδιάφορο αν κερδίσει, αν προκριθεί η Ρεάλ, η Γιουβέντους. Είμαι θεατής απαιτήσεων και εύκολος στο χειροκρότημα, στον έπαινο κάθε αξιόπιστου επαγγελματία. Είτε είναι ο υδραυλικός της γειτονιάς, ο δάσκαλος του παιδιού μου, είτε ο ποδοσφαιριστής που αξίζει τα πολλά μηδενικά στο συμβόλαιό του.

Ακριβώς στον επαγγελματισμό, στο επαγγελματικό πνεύμα που χαρακτηρίζει πρώτα τα ισχυρά κλαμπ της ποδοσφαιρικής βιομηχανίας της Ευρώπης και μετά τους ποδοσφαιριστές οφείλεται το πανάκριβο θέαμα του τσάμπιονς ληγκ που τόσο φθηνά το αγοράζουμε.

Χθες Μπάγερν-Μπαρτσελώνα, απόψε Ρεάλ-Γιούβε. Είπαμε. Όχι από εμένα ποια ομάδα θα αντιμετωπίσει την Μπάρτσα στον τελικό. Δεν το ψάχνω αυτό, το αφήνω για άλλους.

Διαβάστε ακόμα:

Ολοι ευχαριστημένοι και η Μπάρτσα στον τελικό