ΑΥΤΗ Η ΝΤΝΙΠΡΟ ΤΟΥ... ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ

Την θυμάμαι και στα δυο παιχνίδια με τον Ολυμπιακό. Ομαδίτσα. Μαγαζάκι. Κι έτσι θα μείνει. Μια κάποια ομαδούλα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, της Ουκρανίας. Και να πάρει το κύπελλο απόψε, στον τελικό του γιουρόπα, απλά θα έχει να το λέει. Όπως ακριβώς πριν από 44 χρόνια ο Παναθηναϊκός.

«Περασμένα μεγαλεία» το λένε. Εγώ το λέω αλλοιώς. Ωραίο να ονειρεύεσαι. Αυτό λέω. Να ονειρεύεσαι να φθάσεις υψηλά. Όπως αυτή η Ντνίπρο. Όπως η Ξάνθη για πρώτη φορά έφθασε μέχρι τον τελικό του κυπέλλου στην Ελλάδα και η Καστοριά είχε φθάσει το ξεχασμένο 1980, στον τελικό του κυπέλλου και μάλιστα σήκωσε την κούπα. Ποιος να το θυμάται. Πιθανόν να το έχουν ξεχάσει και οι Καστοριανοί.

Η Ιστορία είναι ένα άγριο ζώο της ζούγκλας. Ένα λιοντάρι ξεσκίζει μια αντιλόπη, έτσι και η Ιστορία δεν επιτρέπει να φερθεί σ' ένα ελάφι όπως ένα βουβάλι, μια τίγρη. Η Ντνίπρο θα είναι πάντα μία Ντνίπρο, δεν θα πάρει τη θέση της Άρσεναλ π.χ. ή, της Μίλαν. Ούτε ποτέ η Γιουβέντους ή, η Μπάγερν θα γίνουν Νότιγχαμ ή, Γκέτεμποργκ επειδή αυτές έτυχε να πάρουν ένα ευρωπαϊκό.

Τρία ευρωπαϊκά κύπελλα έχει πάρει η Σεβίλη, η αντίπαλος απόψε της Ντνίπρο. Άλλα 13 να πάρει δεν θα γίνει ποτέ Ρεάλ, ούτε Μπαρτσελώνα. Ο νόμος της ζούγκλας, που λέγαμε. Ο νόμος του δυνατού.

Διαβάστε ακόμα:

Η πιο μεγάλη αποκάλυψη για τον Κόκκαλη