ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΡΩΤΟΓΛΥΨΕΙ ΤΟΝ... ΛΑΟ!

Πριν από 45 χρόνια ένας αθλητικός συντάκτης αθλητικής βέβαια εφημερίδας δεν έγραφε για τον πρόεδρο της ομάδας του. Έγλυφε. Τι να σου πω, ρε παιδί μου. Η σπάτουλα. Προεδρογράφος δίχως αντίπαλο. Δεν υπήρχε αυτό που λέγεται κριτική. Μόνον προσκύνημα στον σιδερένιο πρόεδρο. Μπράβο του σ' ό, τι έλεγε. Μπράβο του σ' ό, τι έκανε. Μπράβο του σ' ό, τι δεν έλεγε, σ' ό, τι δεν έκανε.

Κι εγώ, αθλητικός συντάκτης τότε, πριν «κρυφτώ» πίσω από την επώνυμη υπογραφή του αποδυτηριάκια, είπα στους άλλους δημοσιογράφους που ειρωνευόντουσαν τον προεδρογράφο.

-Κακώς τον κακοχαρακτηρίζατε τον συνάδελφό σας, που μόνον καλά λόγια έχει για τον πρόεδρο και την ομαδάρα του. Έχετε λάθος να νομίζετε ότι ο έτσι γλύφει την ομάδα του. Στην πραγματικότητα γλύφει τον κόσμο της ομάδας. Τους οπαδούς της.

Έτσι είναι. Ο οπαδός το παίρνει προσωπικά, τσατίζεται αν κάποιος γράψει κάτι «άσχημο» για την ομαδάρα του, ακόμα κι αν αυτό είναι αλήθεια, ακόμα κι αν ο δημοσιογράφος δεν έχει κακή πρόθεση.

Γιατί αυτή η παρελθοντολογία; Υποψήφιος, λέει, να αναλάβει τον ΠΑΟΚ ο Μίκαελ Λάουντρουπ. Αμέσως τρέξανε να κάνουν συνέντευξη με κάποιον που τον ξέρει για να μας πει ότι είναι σπουδαίος προπονητης αλλά και άνθρωπος ο Λάουντρουπ. Αυτό θέλει να ακούσει ο παοκτσής, αυτό του δίνει η εφημερίδα.

Η «τακτική» αυτή συστηματοποιήθηκε από την εφημερίδα Φως των Σπορ τη δεκαετία του '70. Πριν γίνει μια μεταγραφή ποδοσφαιριστή στον Ολυμπιακό, «επιστρατευόντουσαν» συμπαίκτες και προπονητές για να εκθειάσουν τα προσόντα του νέου. Ότι είναι παικταράς.

Αυτό θέλει ο κόσμος, αυτό του δίνουν. Άσε το μέγα παραμύθι της αιωνιότητας ότι ο λαός είναι αδικημένος, ριγμένος, ότι τον γράφουν. Πρόκειται για ιστορική πλαστογραφία. Γι' αυτό και οι πολιτικοί γλύφουν τον λαό. Του λένε αυτά που θέλει να ακούσει. Και όποιος λέει την αλήθεια, πάει κόντρα στον λαό, είναι εχθρός του λαού.

Διαβάστε ακόμα:

Ποιο το ναρκωτικό του ΠΑΟΚ κάθε χρόνο