ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ «ΠΑΓΩΜΕΝΟΣ» Ο ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ

Αν ήμουν Μαρινάκης και Μελισσανίδης, δηλαδή αν πραγματικά ενδιαφερόμουνα για τα συμφέροντα της ομάδας μου, του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ, θα είχα πρόβλημα με τον Άρη. Ζημιά για το πρωτάθλημα να λείπει ο Άρης. Ο κόσμος του Άρεως, για να μιλάμε συγκεκριμένα. Χειροπιαστά.

Μια ομάδα, η κάθε ομάδα σαν επιχείρηση, διότι μπίζνες κάνει η κάθε ΠΑΕ, δεν απευθύνεται μονάχα στο δικό της οπαδικό κοινό. Πελατεία ποδοσφαιρική αποτελεί και το κοινό των άλλων ομάδων. Όσοι περισσότεροι, τόσο περισσότερα τα έσοδα του πρωταθλήματος.

Ο Άρης, ρε, με τόσο κόσμο, και είναι στην απ' έξω. Τον χάσαμε τον Άρη από την σούπερ ληγκ και δεν ξέρουμε πότε θα τον ξαναδούμε. Μόνον το όνομα «Άρης» δεν φθάνει. Άσε ότι καλύτερα να μη ξαναδούμε τον Άρη αν επιστρέψει στο μεγάλο πρωτάθλημα με τα ίδια χάλια.

Αυτοί είναι οι παρατρεχάμενοι στον Άρη, όλη αυτή η νοσηρή παραγοντάτζα, αυτόν τον Άρη παρουσιάζουν. Μελαγχολική κατάσταση. Θλιβερή. Και ψάχνουν, λέει, πως θα «τρουπώσουν» στην Β' εθνική. Πειρατικά. Ανορθόδοξα. Γι' αυτό ο κόσμος αισθάνεται προδομένος. Παγωμένος. Και έχει πραγματικά απομακρυνθεί από την ομάδα.

Δείχνει σοβαρός αυτός ο Κάλας. Και πολύ σωστά ρίχνει το σύνθημα «Ελάτε να δουλέψουμε». Όχι κάποιοι πονηροί να περιμένουν από τον Αμερικανό να αδειάσει δολάρια μια νταλίκα.

Διαβάστε ακόμα:

«Σφύρα πέναλτυ, ρε πουλημένε»